Autor

Józef Rasek

Tytuł

Wybrane zjawiska dyfuzyjne w metalach krystalicznych i amorficznych

Rok wydania

Wydawnictwo

ilustracje zdjęcia rysunki

Stron

Okładka, oprawa

Stan i inne informacje

2000

Nakład 270

Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego

tak

136

miękka

NOWA

Opis

W pracy zaprezentowano wyniki badań procesów dyfuzyjnych przebiegających

w obszarze niskich temperatur. Badania prowadzono w Zakładzie Fizyki Metali Instytutu Fizyki i Chemii Metali Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w latach 1[zasłonięte]985-19.

Zjawiska dyfuzji odgrywają ważną rolę w procesach otrzymywania nowych materiałów, takich jak: metale amorficzne, stopy mikrokrystaliczne i nanokrystaliczne, stopy z pamięcią kształtu, stale nierdzewne o strukturze ferrytycznej. Za pomocą zjawisk dyfuzyjnych można uzyskać materiały o żądanych właściwościach fizycznych i chemicznych. Mechanizmy dyfuzyjne w wielu materiałach mogą przebiegać w temperaturze pokojowej.

Monografia na pewno będzie przydatna studentom, młodym pracownikom naukowym i nauczycielom akademickim specjalizującym się w zagadnieniach dyfuzji w metalach amorficznych i nanokrystalicznych.

spis treści

Przedmowa

2. Dyfuzja w metalach

2.1. Dyfuzja w metalach izotropowych

2.1.1. Prawa dyfuzji Ficka

2.2. Dyfuzja w metalach anizotropowych

2.3. Mechanizmy dyfuzji. .

2.4. Zależność współczynnika dyfuzji od temperatury

2.5. Prawo Nernsta-Einsteina

2.6. Związek współczynnika dyfuzji z błądzeniem przypadkowym

2.7. Termodynamiczny opis dyfuzji .

Literatura

3. Pośrednie metody badania procesów dyfuzyjnych

3. l. Metoda elektrycznego oporu właściwego .

3.1.1. Klasyczna teoria przewodnictwa

3.1.2. Kwantowa teoria przewodnictwa elektrycznego Sommerfclda . . . . .

3.1.3. Model kwaziklasyczny

3.2. Metoda magnetyczna .

3.3. Metoda tarcia wewnętrznego .

Literatura

4. Metody wyznaczania parametrów dyfuzyjnych ze składowej nieodwra-

calnej procesów relaksacyjnych

4.1. Wyznaczenie energii aktywacji z maksimum krzywych izochronicznych .

4.2. Metoda Kissingera ciągłego grzania liniowego

4.3. Metoda ciągłego grzania hiperbolicznego .

4.4. Metoda grzania stopniowego .

4.5. Metoda Meechana-Brinkmana

4.6. Zmodyfikowana metoda Meechana-Brinkmana

4.7. Metoda pośrednia wyznaczania energii aktywacji z krzywych izochronicznych .

4.8. Metoda Primaka wyznaczania ciągłego widma energii aktywacji

Literatura .

5. Wyznaczanie parametrów procesów aktywowanych cieplnie w meta-

lach krystalicznych

5.1. Badania procesów dyfuzyjnych w roztworach stałych aFe-Cr-(N,C)

5.2. Kinetyka zaniku defektów strukturalnych w metalach krystalicznych pod

wpływem wygrzewania .

Literatura

6. Mechanizmy dyfuzyjne w metalach amorficznych .

6.1. Szkła metaliczne .

6.2. Wybrane właściwości szkieł metalicznych

6.2.1. Właściwości elektryczne .

6.2,2. Właściwości magnetyczne. .

6.3. Relaksacja strukturalna. .

6.4. Krystalizacja szkieł metalicznych. .

Literatura

7. Zjawiska dyfuzyjne w materiałach nanokrystalicznych .

Literatura

Summary .

Zusammenfassung .

W niniejszej pracy zaprezentowano wyniki badań procesów dyfuzyjnych prze­biegających w obszarze niskich temperatur. Badania prowadzono w Zakładzie Fi­zyki Metali Instytutu Fizyki i Chemii Metali Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach wiatach 1[zasłonięte]985-19.

Zjawiska dyfuzji odgrywają ważną rolę w procesach otrzymywania nowych ma­teriałów, takich jak: metale amorficzne, stopy mikrokrystaliczne i nanokrystalicz-ne, stopy z pamięcią kształtu, stale nierdzewne o strukturze ferrytycznej. Za pomo­cą zjawisk dyfuzyjnych można uzyskać materiały o żądanych właściwościach fi­zycznych i chemicznych. Mechanizmy dyfuzyjne w wielu materiałach mogą prze­biegać już w temperaturze pokojowej.

Niniejsze opracowanie nie omawia wszystkich zagadnień związanych z dyfu­zją w metalach. Jest to bowiem problematyka bardzo obszerna, którą zaintereso­wane są liczne ośrodki naukowo-badawcze w kraju i za granicą.

Monografia ta na pewno będzie przydatna studentom, młodym pracownikom naukowym i nauczycielom akademickim specjalizującym się w zagadnieniach dy­fuzji w metalach amorficznych i nanokrystalicznych.

Autor jest wdzięczny wszystkim, którzy przyczynili się do powstania niniejszej pracy. Pragnie również złożyć serdeczne podziękowania Panu prof. zw. dr. hab. inż. Karolowi Przybyłowiczowi za podjęcie trudu recenzji oraz uwagi i cenne wskaza­nia, dzięki którym monografia przybrała ostateczny kształt.