W książce poruszono fundamentalną kwestię obecności metafor w tekstach naukowych poświęconych mediom, mediasferze, mediamorfozie. Obok trzech głównych bohaterów prowadzonych w niej rozważań: Jeana Baudrillarda, Marshalla McLuhana i Evinga Goffmana uwzględniono także teksty m.in.: Derricka de Kerckhove’a, Johna Urry’ego, Deana MacCannella, a także innych badaczy, którzy nawiązują do trzech wymienionych w tytule klasyków. Okazuje się, że specyficzne - dla każdego z przywoływanych autorów – metafory, determinują obraz świata mediów, który wyłania się z ich tekstów. Metafory medialne przenikają także do języka potocznego i dziennikarskiego.
SPIS TREŚCIWprowadzenie. Metafory w dyskursie medioznawczymCzęść pierwszaPrekursorzy i „klasycy”Rozdział 1. Twórcze metafory medialne. Zarys problemu w ujęciukognitywno –kulturowym na przykładzie teorii Jeana BaudrillardaRozdział 2. Macluhanizm czy nowa wizja świata?Rozdział 3. Erving Goffman jako teoretyk mediów.Rola metafory dramaturgicznejw portretowaniu współczesnychZjawisk kulturowo -społecznychCzęść drugaKonteksty i kontynuacjeRozdział 4. Netokracja wobec literaturyRozdział 5. John Urry: doświadczenie wizualne.Między MacCannellem a BaudrillardemRozdział 6. Między reprezentacją a symulacją.Metafory mediacjiZakończenie. Perspektywy dalszych badań nad twórcząmetaforą medialną w ujęciu kognitywno-kulturowymBibliografiaSłownik najważniejszych pojęćIndeks nazwisk
