Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

Memoria de la transicion. Santiago Carrillo

07-02-2015, 6:57
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.
Cena kup teraz: 32 zł     
Użytkownik manolito30
numer aukcji: 5013329880
Miejscowość Warszawa
Wyświetleń: 5   
Koniec: 07-02-2015 07:00:00
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha

Santiago Carrillo

Memoria de la Transicion


Barcelona, 1983, Ediciones Grijabo S. A.

Str.: 257, dedykacja i autograf, język hiszpański, oprawa miękka, 21 cm

Stan dobry ++ . Dedykacja i autograf Santiago Carrillo dla prof. Adama Schaffa.

Książka z księgozbioru profesora Adama Schaffa.

 

Santiago Carrillo (ur. 18 stycznia 1915 w Gijón, zm. 18 września 2012 w Madrycie) – hiszpański polityk, komunista, w latach 1960–1982 sekretarz generalny Komunistycznej Partii Hiszpanii (KPH).

 

W 1928 wstąpił do młodzieżówki socjalistycznej.

W latach 1934–1936 był więziony, a po zwolnieniu wstąpił do KPH.

W listopadzie 1936, podczas oblężenia Madrytu przez frankistów, był komisarzem ds. porządku publicznego. Zabito wówczas ok. 10 tys. jeńców z armii gen. Francisco Franco.

Od 1937 członek KC KPH. 

W latach 1936–1976 przebywał na emigracji – najpierw wyjechał do ZSRR, a następnie do Francji.

Kierował partyzanckimi działaniami partii komunistycznej usiłującej obalić gen. Franco.

Był odpowiedzialny za czystki w partii komunistycznej i za mordowanie przeciwników politycznych.

Do 1956 pozostawał zagorzałym stalinowcem (w sierpniu 1948 spotkał się ze Stalinem osobiście).

Po sowieckiej inwazji na Węgry zerwał ze stalinizmem. 

3 lipca 1960 został szefem KPH. Kierował partią z Paryża, a do Hiszpanii wrócił dopiero po śmierci gen. Franco w 1975.

W sierpniu 1968 potępił inwazję wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację.

W latach 70. stał się zwolennikiem eurokomunizmu (współtwórca tej ideologii) i zwolennikiem pojednania z demokratami, socjalistami i reformistami z obozu Franco.

Po 1976 poparł wprowadzenie ustroju parlamentarnego w Hiszpanii. Zaprzyjaźnił się z królem Juanem Carlosem i z premierem Adolfo Suarezem.

W 1977 został wybrany do Kongresu Deputowanych. Poparł przystąpienie Hiszpanii do NATO i EWG.

W 1982 odstąpił od eurokomunizmu, wywołując tym rozłam w KPH. W tym samym roku przestał pełnić funkcję sekretarza generalnego partii.

W 1985 został usunięty z KPH, po czym założył własną partię o nazwie Partido de los Trabajadores de España-Unidad Comunista – "Partia Pracujących Hiszpanii – Jedność Robotnicza", której przewodniczącym był do 1991. 

Zmarł w 2012 roku w wieku 97 lat.

 

- Gdyby wszyscy komuniści byli tacy, jak Santiago Carrillo, świat byłby lepszy i piękniejszy - napisała o nim Oriana Fallaci, której udzielił wywiadu w 1975 roku, na kilka miesięcy przed śmiercią Franco, precyzyjnie przewidując w nim pokojowe przejście Hiszpanii od dyktatury do demokracji.