Mieczyki (Gladiolus)

Mieczyki pochodzą z Afryki. Lubią stanowiska słoneczne ale jednocześnie osłonięte od wiatru, gleby próchnicze, żyzne o odczynie obojętnym, zasobne w składniki pokarmowe, dobrze przepuszczalne. Unikajmy gleby zwięzłej i gliniastej gdyż sprzyja ona rozwojowi chorób. W okresie wegetacji pamiętajmy o zasilaniu nawozami do roślin kwitnących, usuwaniu chwastów wokół nich oraz regularnym podlewaniu, uważając aby nie połamać roślin. Nie sadźmy w miejscach, na których rosły rośliny podatne na choroby gdyż mieczyki łatwo zarażają się grzybami i chorobami wirusowymi. Najczęściej atakuje je wciornastek mieczykowiec, który objawia się w postaci białych plamy na liściach, brunatnych na bulwach oraz rozkruszek korzeniowy powodując gnicie cebuli. Dziury w pąkach i liściach powodują gąsienice piętnówek. W procesie wegetacji bulwa matczyna zamiera - nad nią tworzy się nowa bulwa, a pomiędzy nimi od kilku do kilkudziesięciu bulw przybyszowych.

Mieczyki nie są mrozoodporne dlatego we wrześniu lub październiku należy je wykopać. Bulwy osuszyć i oczyścić z pędów, korzeni i starej bulwy. Oddzielamy cebule przybyszowe, odrzucamy chore i wstawiamy do suchego pomieszczenia o temperaturze 5°C. Bulwy sadzimy w marcu do inspektu, uprzednio ściskając je w palcach tak aby pękła chroniąca je łuska - ułatwi to wypuszczenie korzeni. Sadzonki pozostawiamy w inspekcie do maja następnego roku, a następnie wysadźmy do gruntu. Zakwitają w 2 - 3 roku uprawy. Możemy też rozmnażać je przez wysiew nasion. Wczesną wiosną sadzimy do doniczek lub inspektu z mieszanką ziemi ogrodowej i piasku. Wysiane z nasion mieczyki zwykle nie powtarzają cech rodzicielskich.