Zaczątkiem Medytacji kartezjańskich były dwa odczyty wygłoszone przez Husserla na paryskiej Sorbonie w lutym 1929 roku; ich tekst - przeredagowany i znacznie rozwinięty przez autora - został opublikowany we francuskim przekładzie E. Levinasa i G. Peiffer już dwa lata później. Zwracając się do czytelnika obcojęzycznego, Husserl nie mógł zakładać u niego dogłębnej znajomości swoich wcześniejszych prac, co postawiło go przed koniecznością syntetycznej prezentacji najważniejszych zagadnień fenomenologii - tak jak je widział na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych. Jeśli dodać do tego stosunkowo niewielką objętość książki, trudno nie zgodzić się z twierdzeniem, że jak żadne inne dzieło Husserla zasługuje ona na swój podtytuł - Wprowadzenie do fenomenologii. Medytacje kartezjańskie to niewątpliwie najważniejszy tekst otwierający dostęp do fenomenologii Husserla w jej dojrzałej postaci. .