Pełen tytuł to "Komplikacje. Zapiski chirurga o niedoskonałej nauce".

Czy mogłabym powstrzymać się od kupna książki, która ma na okładce napisane: "dla fanów Ostrego Dyżuru i Dr House'a"? Odpowiedź jest jedna - nie. I nie żałuję, bo czyta się doskonale.

Atul Gawande to chirurg, który w sposób pasjonujący potrafi opowiadać o swojej pracy i o medycynie w ogóle. W książce opisuje swoje doświadczenia z pracy w szpitalu od pierwszych lat rezydentury i pierwszych prób wykonywania zabiegów, pokazując jednocześnie mechanizmy szkolenia i doskonalenia lekarzy, sposób w jaki podejmują decyzje mogące wpływać na życie pacjenta i przyczyny popełnianych błędów.

W pewnym sensie to książka przerażająca. Autor przyznaje szczerze:

"Chirurg, nie inaczej niż tenisista, oboista czy ktoś, kto naprawia twarde dyski, musi cwiczyć żeby stać się dobrym w swoim fachu. Z jedną tylko różnicą: my ćwiczymy na ludziach" (str.28). Uświadamia czytelnikowi, zgodnie z podtytułem, całą omylność i niedoskonałość lekarzy i medycyny. Ale zarazem pokazuje jej niesamowite możliwości, od chirurgicznego leczenia uporczywych rumieńców po ratowanie zakażonej nogi przed amputacją, na fascynujących przykładach. Potrafi także postawić się w roli pacjenta, czy rodzica małego pacjenta, pokazując jego zagubienie w machinie służby zdrowia, a jednoczenie porusza kwestie etyczne, takie jak prawo pacjenta do wyboru sposobu leczenia.

"Komplikacje" to fascynująca lektura. Napisana przystępnym językiem, nawet dla takiego laika jak ja, który o medycynie wie tylko tyle co z wspomnianych seriali. Wciąga, trzyma w napięciu, skłania do refleksji. Przy okazji zawiera mnóstwo ciekawostek - np. zaskakującą odpowiedź na pytanie dlaczego nocna zmiana w języku angielskim nazywana jest "cmentarną" (graveyard shift).

Po przeczytaniu jakiś czas temu "Stulecia chirurgów" J. Thorwalda miałam pewien niedosyt, chciałam wiedzieć więcej o tym, jak chirurgia wygląda w bardziej współczesnych czasach. "Komplikacje" doskonale wypełniły tę lukę.