U schyłku wieków średnich daje się zauważyć istotna zmiana w podejściu do spożywania konfitur, owoców kandyzowanych, nugatów i wszelkiego rodzaju draży, uznawanych dotąd za produkty aptekarskie. Zdaniem włoskiego lekarza Maino de Maineri, żyjącego na przełomie XIII i XIV w., słodkie lekarstwa były już wówczas nadużywane przez ludzi zdrowych, którzy przyjmowali je nie z potrzeby terapeutycznej, lecz czystego łakomstwa. Proces ten zainicjowany został w kręgu cywilizacji muzułmańskiej, a następnie przejęty przez kraje kultury łacińskiego Zachodu. Jednym z nich była Korona Aragonii, z dominującym pierwiastkiem katalońskim.