Medal "Za zdobycie Królewca" (Königsbergu) (ros. Медаль «За взятие Кёнигсберга») – radzieckie odznaczenie wojskowe. Medal "Za zdobycie Królewca" został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 9 czerwca 1945 dla nagrodzenia wszystkich bezpośrednich uczestników walk o Königsberg (Królewiec) podczas II wojny światowej. 31 sierpnia 1945 zatwierdzono regulamin medalu, który został uzupełniony dekretem z dnia 5 lutego 1951. Medal za zdobycie Królewca nadawany był żołnierzom jednostek, związków taktycznych i instytucji Armii Radzieckiej, Radzieckiej Floty Wojennej, NKWD i NKGB, biorących bezpośredni udział w szturmie i zdobyciu Królewca, w okresie od 23 stycznia do 10 kwietnia 1945, a także organizatorom operacji zajęcia miasta. Łącznie do 1987 Medal za zdobycie Królewca otrzymało ok. 760 tys. osób. Dekretem z 5 lutego 1951 zezwolono na pozostawienie medalu rodzinie w wypadku śmierci odznaczonego, wcześniej były zwracane państwu.Odznaką Medalu za zdobycie Królewca jest wykonany z mosiądzu krążek o średnicy 32 mm. Na awersie medalu w centrum znajduje się napis w trzech wierszach: ЗА / ВЗЯТИЕ / КЕНИГСБЕРГА (pol. ZA ZDOBYCIE KÖNIGSBERGU). Nad nim jest mała pięcioramienna gwiazda z promieniami, pod napisem wiązanka z liści wawrzynu. Na rewersie umieszczona jest data zdobycia Królewca – 10 / АПРЕЛЯ / 1945 (10 kwietnia 1945), a powyżej pięcioramienna gwiazda. Projektantem odznaki był malarz A. Kuzniecow. Medal był zawieszony na metalowej pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru zielonego szerokości 24 mm z trzema wąskimi czarnymi paskami pośrodku. Medal nosi się na lewej stronie piersi, w kolejności po Medalu "Za Zdobycie Budapesztu".