Wesoła gra zręcznościowa!

Opanowanie i pewna ręka przydadzą się podczas gry w tę „tropikalną” grę zręcznościową.
Gracze ostrożnie układają swój ładunek na papuziej tratwie, a następnie przesuwają ją do kolejnego gracza, który musi dołożyć swój ładunek.
Gdy stos się przewróci, gracz, który spowodował wywrotkę, za karę dostaje więcej rzeczy do załadowania.
Pierwszy gracz, który pozbędzie się całego swojego ładunku, wygrywa.
Stopień trudności można zmieniać i dostosować do poziomu zręczności graczy – służy do tego specjalna wypustka na spodzie tratwy.

W zestawie: 1 papuga, 1 tratwa, 20 elementów do ustawiania i 4 karty.
Liczba graczy: 2-4.






Opinia psychologa dziecięcego

Gra ma charakter rozwojowy, co oznacza, że ma różne warianty i poziomy trudności. W wersji podstawowej tratwa stoi stabilnie, a na wyższym poziomie, dzięki destabilizującej kuleczce umieszczonej w spodniej części, chwieje się jak na wzburzonych falach oceanu. Daje to możliwość dłuższej zabawy, bo gra "rośnie" wraz dzieckiem, oferując starszemu trudniejsze wyzwania.

Dodatkowo dwa poziomy trudności pomagają dostrzec postępy, jakie dziecko zrobiło w tej grze. Początkującym graczom problem sprawia umieszczanie ładunku na rozbujanej tratwie, a po pewnym treningu nabywają tę umiejętność i dochodzą do wprawy. Ważne jest, że do stwierdzenia swoich postępów dzieci nie potrzebują opinii z zewnątrz, tylko mogą to potwierdzić samodzielnie, wygrywając w grze z zastosowaniem drugiego wariantu.

Gra wymaga używania jednej ręki, dzięki czemu stymuluje lateralizację, czyli dominację jednej ze stron ciała (prawej lub lewej). Proces ten powinien się zakończyć do 6 roku życia. Gra jest przeznaczona dla dzieci od 5 lat, dzięki czemu te z trudnościami w rozwoju tej funkcji mają okazję w trakcie gry i zabawy, poćwiczyć ruchy rąk, które pomogą w stabilizacji lateralizacji.

Uczy też myślenia strategicznego, ponieważ układając elementy na tratwie gracz stara się tak je umieścić, aby nie spadły, a jednocześnie zająć dużo miejsca, żeby utrudnić zadanie rywalom. Po pewnym jednak czasie, potrzebnym na "opłynięcie" portów pozostałych graczy, tratwa wraca i wcześniejsze fortele przygotowane dla rywali stają się wyzwaniem dla tego, kto sam je stworzył.

Ciekawym elementem wprowadzającym w normy społeczne jest sugestia, kto ma rozpocząć grę – osoba najmłodsza. Zasada ta zapoznaje dzieci z obiektywnością pewnych zjawisk, które są niezależne od wyborów, przypadku, losowania czy czyjejś ochoty. Uczy stałości zasad i ról, czym poprawia dojrzałość społeczną.