Matsuo Basho

140 Haiku

Zebrał i przełozy: Piotr Madej

Stron: 80

Wymiary: 110x150

Matsuo Bashō ( ur.1644 zm.1694) – pseudonim Matsuo Munefusa japońskiego poety znanego też po prostu jako Bashō, bez imienia, gdyż tak najczęściej podpisywał swoje dzieła. Powszechnie uznawany jest za jednego z największych pisarzy okresu Edo szczególnie ceniony jest jego wkład w rozwój haiku.

Urodził się w prowincji Iga niedaleko Kioto jako syn samuraja, sam również był samurajem. Jego pierwszy wiersz został opublikowany w Kioto w 1664 roku. Po śmierci swego pana w 1666 roku porzucił służbę, by studiować literaturę i kaligrafię. Po roku 1672 przeniósł się do Edo. Był już wtedy uważany za mistrza haiku, wydawał własne tomy poezji i był sędzią na konkursach poetyckich.

Nie był usatysfakcjonowany swoimi osiągnięciami, pocieszenia szukał w filozofii zen. W późniejszym okresie dużo podróżował, tworząc w trakcie podróży dzienniki poetyckie, z których najsłynniejszy Oku no hosomichi (Ścieżki północy), uchodzi za arcydzieło literatury japońskiej.