Opis książki

W roku 1829 opublikował Wspomnienia zgonu zasłużonych w narodzie Polaków w formie kalendarza, pod odpowiednimi datami zamieszczone były krótkie biogramy zmarłych osób „szczególnie wsławionych naukami" czy „radą czy orężem ojczyźnie zasłużonych". Pracę tę dedykował swemu profesorowi, Fryderykowi Skarbkowi, z którego całą rodziną utrzymywał później wieloletnią, serdeczną przyjaźń. Przetrwała ona i w następnym pokoleniu, o czym świadczą stosunki hr. Józefa Skarbka z synem Eustachego, Antonim (ten ostatni otrzymał od Skarbka w zapisie testamentowym bogaty księgozbiór). W 1832 roku został radcą Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego wojew. mazowieckiego, w 1837 roku radcą Towarzystwa Ogniowego, a latach 1[zasłonięte]847-18 był sędzią pokoju pow. błońskiego. Należał do Królewskiego Towarzystwa Geograficznego w Paryżu i w latach 1860-61 do Towarzystwa Rolniczego.

Marylski, prócz gospodarowania, dużo podróżował (Niemcy, Francja, Szwajcaria, Włochy) a podróże wykorzystywał do gromadzenia interesujących materiałów historycznych, które opublikował drukiem pt. Pomniki i mogiły Polaków na cmentarzach zagranicznych (Warszawa, 1860). Praca ta dotyczy cmentarzy drezdeńskich, gdzie Marylski spisał napisy nagrobne. Posiadał bogatą bibliotekę i z niej przetłumaczył (i wydał) z francuskiego rękopis Antoniego Łukasza Krutty pt. Dziennik przyjęcia i pobytu nadzwyczajnego posła Porty Ottomańskiej do Stanisława Augusta, króla polskiego... (Warszawa 1860).

Eustachy Marylski zmarł 4 sierpnia 1871 roku w swoim majątku Żółwin koło Grodziska Mazowieckiego i został pochowany w Brwinowie.

Uwagi:

Oprawa i brzegi stron lekko zakurzone.