Jeśli chcesz doznać uczuć gorących jak andaluzyjskie flamenco, niepokojących jak rytm argentyńskiego tanga i emocjonalnie zmiennych jak krajobraz w Hiszpanii, koniecznie posłuchaj płyty Danza Ibérica nagranej przez pianistkę Mariolę Cieniawę na fortepianie marki Schimmel na Zamku w Korzkwi niedaleko Krakowa, w maju 2008. Polska artystka o ognistym temperamencie, a zarazem europejskiej kulturze dźwięku (wyniesionej m.in. ze szkoły pianistycznej Tadeusza Żmudzińskiego), interpretuje utwory kompozytorów hiszpańskich - wirtuozów fortepianu. W rodzinie kompozytorów Południa, uwiecznionych w nagraniu, znalazły się postacie, które ukształtowały oblicze muzyki hiszpańskiej na przełomie XIX i XX stulecia oraz w wieku XX: Isaac Manuel Francisco Albéniz (1[zasłonięte]860-19) i Enrique Costanzo Granados y Campi?a (1[zasłonięte]867-19); Manuel de Falla (1[zasłonięte]876-19), Joaquin Nin y Castellanos (1[zasłonięte]879-19) i Oscar Esplá y Triay (1[zasłonięte]886-19) i Federico Mompou (1[zasłonięte]893-19) - mocna iberyjska Piątka. Chcąc być twórcami narodowymi, nie chcieli oni cytować ludowego materiału dźwiękowego, lecz twórczo go przetwarzać, inspirując się jego duchem i ? muzyką Fryderyka Chopina. W kulturze hiszpańskiej spotykają się i łączą wartości przyniesione ze Wschodu i z Zachodu, z Północy i z Południa, z żywiołów powietrza i ziemi, wody i ognia. Gra Marioli Cieniawy przynosi szerokie spektrum emocji i kolorów: melancholię, charakterystyczną dla hiszpańskiego cante jondo (śpiewu "głębokiego") i wyrafinowane taneczne barbaryzmy; refleksyjną zadumę na losem człowieka i wartką zróżnicowaną narrację