CD 1            
 1.    Hong Kong Garden       Siouxie & The Banshees  
 2.    Aphrodisiac       Bow Wow Wow  
 3.    What Ever Happened       The Strokes  
 4.    Pulling Our Weight       The Radio Dept.  
 5.    Ceremony       New Order  
 6.    Natural's Not In It       Gang Of Four  
 7.    I Want Candy       Bow Wow Wow (Kevin Shields Remix)  
 8.    Kings Of The Wild Frontier       Adam & The Ants  
 9.    Concerto in G       Antonio Vivaldi. Dir: Brian Reitzell, Conductor: Roger Neill  
 10.    The Melody Of A Fallen Tree       Windsor For The Derby  
 11.    I Don't Like It Like This       The Radio Dept.  
 12.    Plainsong       The Cure  
 CD 2            
 1.    Intro Versailles        
 2.    Jynweythek Ylow       Aphex Twin  
 3.    Opus 17       Dustin O'Halloran  
 4.    Il Secondo Giorno (Instrumental)       Air  
 5.    Keen On Boys       The Radio Dept.  
 6.    Opus 23       Dustin O'Halloran  
 7.    Les Barricades Misterieuses       Francois Cauperin, Harpsichord: Patricia Mabee  
 8.    Fools Rush In       Bow Wow Wow (Kevin Shields Remix)  
 9.    Avril 14th       Aphex Twin  
 10.    K. 213       Domenico Scarlatti. Harpsichord: Patricia Mabee  
 11.    Tommib Help Buss       Squarepusher  
 12.    Tristes apprets, pales flambeaux       Jean Philippe Rameau. Les Arts Florissant, Dir: William Christie, Agnes Mellon: Soprano  
 13.    Opus 36       Dustin O'Halloran  
 14.    All Cats Are Grey       The Cure  

Historia jednej z najbardziej znanych monarchiń Europy, sfilmowana przez Sofię Coppola, na podstawie powieści Antonii Fraser. Zaręczona z przyszłym królem Ludwikiem XVI (Jason Schwartzman), zaledwie 14-letnia Maria Antonina (Kirsten Dunst) zostaje w krótkim czasie pozbawiona znajomego jej środowiska rodziny i przyjaciół na wiedeńskim dworze i rzucona w wir pełnego intryg i skandali wyszukanego, pełnego przepychu i dekadentyzmu, francuskiego dworu w podparyskim Wersalu. W wieku 15 lat była już młodziutką mężatką - jej małżeństwo z nastoletnim delfinem Ludwikiem (Jason Schwartzman), miało zagwarantować harmonię i zbliżenie między dwoma największymi rodami dynastycznymi Europy: Burbonami i Habsburgami; sama Maria Antonina, jeszcze naiwna i nieświadoma swojej przyszłości, nie jest jednak przygotowana do roli monarchini, czego oczekiwałby sam dwór i jej podwładni. Mając 19 lat stała się królową. Przed ukończeniem 20. roku życia była już legendą. Na najbardziej niezrozumianą władczynię, krytycznie ocenianą za brak kontaktu z realiami życia swoich poddanych i kojarzoną głównie ze słynnym zdaniem, wypowiedzianym w reakcji na zbliżającą się rewolucję i demostracje pod oknem pałacu ("Nie mają chleba? Niech jedzą ciasteczka!") widz patrzy z punktu widzenia samej Marii Antoniny. Znajdująca się w pułapce dworskich konwenansów, otoczona nieprzychylnymi jej krytykami, nieszczerymi pochlebcami i plotkarzami, sama musi znaleźć sposób na wpasowanie się do nowego i obcego jej otoczenia. Problemy małżeńskie i ciążąca nad nią odpowiedzialność dynastyczna skłaniają do poszukiwania azylu w hedonistycznym kręgu francuskiej arystokracji oraz w sekretnym romansie ze szwedzkim hrabią Fersenem (Jamie Dornan). Odtąd, jej styl życia i tajemnice alkowy stają się tematem plotek całej Francji. Na oczach widzów, Maria Antonina dojrzewa do roli żony, matki i królowej - w tym samym jednak momencie, kiedy to się dokonuje, zostaje zmieciona przez tragiczne okoliczności krwawej Rewolucji Francuskiej.

Trzeci film Sofii Coppola (po "Przekleństwach niewinności" i "Między słowami") kontynuuje sprawdzoną zasadę spożytkowania zalet niezmierzonej przestrzeni muzyki popularnej do zobrazowania żywej i wyróżniającej się wyobraźni filmowej tej młodej reżyserki. Zasługi w tym względzie trzeba przypisać producentowi albumu ze ścieżką dźwiękową, Brianowi Reitzellowi, pracującemu z Sofią także przy dwóch poprzednich filmach. Skutkiem przyjętej strategii jest kompozycja utworów, pochodzących z "wintażowej" Nowej Fali (Bow Wow Wow, Adam Ant), tematów operowych i współczesnej muzyki rozrywkowej. Nie zabrakło grupy "Air", która przygotowała oprawę muzyczną dla "Przekleństw niewinności", a także takich ikon lat 80., jak The Cure, czy Siouxie & The Banshees. Sam Reitzell przyznał, że już na samym początku realizacji "Marii Antoniny", jej twórcy chcieli umieścić na ścieżce dźwiękowej swoisty kolaż różnych gatunków muzycznych: "Ścieżka mieści się na dwóch płytach i jest swego rodzaju post-punkowo-pre-new-romantic-rock-opera odyseją z elementami XVIII-wiecznej muzyki i najnowszymi utworami". Stąd też, np. obok interpretacji samego Reitzella "Concerto in G" Vivaldiego, znajdują się: New Order, czy Gang Of Four.

Wydawca: Universal Music
Data wydania: 2007.01.04