MARIA CURIE SKŁODOWSKA EWA WYD 1939 85 ILUSTRACJI

18-05-2012, 15:10
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.

Aktualna cena: 119.99 zł

Użytkownik inkastelacja

numer aukcji: 2349688872

Miejscowość Kraków

Koniec: 25-05-2012 19:47:56

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO SPISU TREŚCI

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO OPISU KSIĄŻKI

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY ZNAJDUJĄCE SIĘ W TEJ SAMEJ KATEGORII

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ SPRZEDAWANEGO PRZEDMIOTU, WYSTARCZY KLIKNĄĆ NA JEDNĄ Z NICH A ZOSTANIESZ PRZENIESIONY DO ODPOWIEDNIEGO ZDJĘCIA W WIĘKSZYM FORMACIE ZNAJDUJĄCEGO SIĘ NA DOLE STRONY (CZASAMI TRZEBA CHWILĘ POCZEKAĆ NA DOGRANIE ZDJĘCIA).

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI -
AUTOR -
WYDAWNICTWO -
WYDANIE -
NAKŁAD - EGZ.
STAN KSIĄŻKI - JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).
RODZAJ OPRAWY -
ILOŚĆ STRON -
WYMIARY - x x CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)
ILUSTRACJE, MAPY ITP. -
KOSZT WYSYŁKI 8 ZŁ - Koszt uniwersalny, niezależny od ilośći i wagi, dotyczy wysyłki priorytetowej na terenie Polski. Zgadzam się na wysyłkę za granicę (koszt ustalany na podstawie cennika poczty polskiej).

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS (Przypominam o kombinacji klawiszy Ctrl+F – przytrzymaj Ctrl i jednocześnie naciśnij klawisz F, w okienku które się pojawi wpisz dowolne szukane przez ciebie słowo, być może znajduje się ono w opisie mojej aukcji)

EWA CURIE
MARIA CURIE
Z 85 ILUSTRACJAMI
WYDANIE CZWARTE
WARSZAWA 1939 WYDAWNICTWO J. PRZEWORSKIEGO
PRZEKŁAD
HANNY SZYLLEROWEJ

W życiu Marii Curie tyle jest cech wielkich, ze chciałoby się je opowiadać jak legendę.
Jest kobietą, pochodzi z narodu uciśnionego, jest uboga i ładna.
Przemożne powołanie każe jej opuścić ojczyznę i jechać na studia do Paryża, gdzie żyje przez całe lata samotnie, borykając się i walcząc.
Spotyka człowieka, obdarzonego równym geniuszem jak ona. Poślubia go. Ich związek jest wartości wyjątkowej pod każdym względem.
Drogą upartych i najniewdzięczniejszych wysiłków odkrywają oni cudowny pierwiastek — rad. Ich odkrycie nie tylko rodzi nową naukę i nową filozofię, lecz również daje ludziom możność leczenia jednej z najstraszniejszych chorób.
W chwili, kiedy ich sława ogarnia świat cały, na Marię spada okrutny cios. W ciągu sekundy śmierć zabiera jej niezrównanego towarzysza.
Mimo rozpaczy i fizycznych cierpień nie przerywa ona jednak pracy i wspaniale rozwija — sama — naukę, którą zapoczątkowali razem.
Reszta jej życia jest już tylko nieustającą ofiarą. Rannym wielkiej wojny poświęca swe siły i zdrowie. Później dawać będzie swe rady, swą wiedzę i każdą godzinę swojego czasu uczniom, przyszłym uczonym, przebywającym do niej ze wszystkich stron świata.
Po spełnieniu swej misji umiera, wyczerpana — odtrąciwszy bogactwa, a zaszczyty przyjąwszy obojętnie.
Byłoby przestępstwem z mej strony zmienić w czymkolwiek tę historię, do mitu podobną. Nie podaję więc ani jednego szczegółu, ani jednego zdarzenia, których autentyczności nie byłabym pewna, nie przeinaczam ani jednego zdania o charakterze zasadniczym. Nawet w tym, co się tyczy barwy jej sukien — ściśle przestrzegam prawdy... Fakty, które przytaczam, miały miejsce. Słowa zostały wypowiedziane.
Mojej rodzinie polskiej, a zwłaszcza dr. Bronisławie Dłuskiej, siostrze i najdroższej przyjaciółce mojej matki, zawdzięczam wiele cennych listów i danych z okresu jej młodości. Do odtworzenia lat późniejszych dopomogły mi notatki autobiograficzne i osobiste papiery, pozostawione przez Marię Curie, liczne druki, oficjalne pisma i teksty przemówień, opowiadania jej francuskich i polskich przyjaciół, którym zawsze będę najgłębiej wdzięczna za dostarczone mi wiadomości i korespondencję; następnie wspomnienia siostry mojej, Ireny Joliot-Curie, i szwagra, Fryderyka Joliot, a wreszcie i moje własne. Pragnęłabym, aby czytelnik tej książki, śledząc tok życia Marii Curie i jego przemijających zdarzeń, nie przestał ani na chwilę dostrzegać to, co w niej było jeszcze bardziej niezwykłe niż jej dzieło i barwność jej historii: niewzruszoną stałość charakteru; uparty i nieugięty wysiłek umysłu; samopoświęcenie się istoty, która — umiejąc wszystko oddać — nie umiała nic brać, ani nawet przyjmować; duszę, której wyjątkowej czystości nic zmącić nie zdołało — ani najwyższe powodzenie, ani najdotkliwsze ciosy. Bowiem dlatego właśnie umiała Maria
Curie, bez żadnego poczucia ofiary, odtrącić od siebie te wszystkie korzyści, jakie jednostce genialnej może przynieść tak olbrzymia sława.
Maria Curie zawsze cierpiała skrycie nad tym, iż świat chce ją widzieć inną niż ona jest w istocie. A tak była pod tym względem wrażliwa i nieprzejednana, że nie umiała do końca życia przybrać żadnej z owych postaw sztucznych, jakie na ogół wielkim ludziom narzuca ich sława. Obcą jej pozostała zawsze zarówno zdawkowa uprzejmość, jak poufała serdeczność wobec nieznajomych, zarówno poza surowości, jak skromność na pokaz.
Nie umiała być sławną.
Kiedy się urodziłam, matka moja miała lat trzydzieści siedem. Gdy podrosłam na tyle, aby móc ją zrozumieć i poznać, była już kobietą starą i bardzo sławną. A przecież ja nigdy w niej nie widziałam właśnie tej „słynnej uczonej": zapewne dlatego, że myśl o swojej wielkości i sławie była dla Marii Curie czymś tak dalekim i nieważnym. Zawsze natomiast, jak tylko zdołam wstecz sięgnąć pamięcią, dostrzegam przy sobie ubogą studentkę, opętaną przez sny płomienne — Marię Skłodowską z lat, na długo poprzedzających moje urodzenie.
Nawet w godzinie śmierci podobna była do tamtej młodej dziewczyny. Długie lata kariery, zarazem niezwykle ciężkiej i nad podziw świetnej, nie zdołały ani zwiększyć ani obniżyć wartości jej charakteru, nie uczyniły jej duszy ani mniejszą, ani bardziej wzniosłą. Nawet w ostatnim dniu życia była Maria Curie jak zawsze łagodna i uparta, nieśmiała i ciekawa wszystkiego, co ją otacza. Taka sama, jak w początkach swej pracy, kiedy jeszcze nikt nie wiedział nic o niej.
Obrazą byłby przeto w stosunku do niej uroczysty pogrzeb, jakim świat czci zazwyczaj swoich wielkich zmarłych. Pochowaliśmy ją w największej prostocie i ciszy na wiejskim cmentarzu, pośród drzew i kwiatów. Tak właśnie, jak gdyby to życie, które urwało się nagle, było podobne do tysiąca innych.
Chciałabym umieć wywołać obraz tej wiecznej uczennicy, o której Einstein mówił: ,,Pani Curie jest — z wszystkich ludzi w świecie — jedynym niezepsutym przez sławę człowiekiem". Chciałabym umieć pokazać, jak szła ona przez to swoje zdumiewające życie, prosta i nieskazitelna, prawie obojętna wobec jego niezwykłości, prawie niewrażliwa na swój własny los.

E. C.

SPIS ROZDZIAŁÓW

CZĘŚĆ I
I. Anciupecio....... .11
II. Posępne dni...... .27
III. U progu młodości......... 43
IV. Projekty — Próby — Wahania..... 64
V. Trzeba być bardzo cierpliwa...... 79
VI. Nareszcie wolna......... 97
CZĘŚĆ II
VII. Paryż! Paryż!......... 111
VIII. Czterdzieści rubli na miesiąc...... 125
IX. Piotr Curie......... 141
X. Młode małżeństwo...... .162
XI. Odkrycie radu........ 180
XII. Cztery lata w drewnianej szopie .... 195
XIII. Zmartwienia i troski........ 211
XIV. Pewna teza doktorska i pewna krótka rozmowa 228 XV. W walce ze sławą........ 243
XVI. Płyną dni....... 2(51
XVII. 19 kwietnia r. 1906....... 279
CZĘŚĆ III
XVIII. Sama........... 301
XIX. Blaski i cienie...... 315
XX. Wojna............ 332
XXI. Pokój — Wakacje w Larcouëst..... 354
XXII. W Stanach Zjednoczonych...... 371
XXIII. U szczytu........... 387
XXIV. W domu na wyspie św. Ludwika..... 404
XXV. W laboratorium..... ... 418
XXVL Sancelleraoz.......... 437

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.