Nakładem Sióstr Felicjanek 1968 – EDIZIONI PAOLINE – ROMA

str. 164, 210mmmx150mm, okładka miękka, papier kredowy, kilkadziesiąt reprodukcji obrazów wraz z historiami je opisującymi

Zofia Truszkowska (w Zgromadzeniu Maria Angela) urodziła się 16 maja 1825 roku w Kaliszu jako najstarsza spośród siedmiorga dzieci Józefa, urzędnika w sądzie dla nieletnich i Józefy z Rudzińskich. Otrzymała staranne wychowanie w domu, a następnie na pensji żeńskiej w Warszawie, dokąd rodzina przeniosła się w 1837 r. Z powodu choroby nie ukończyła pensji, a zdrowotny roczny pobyt w Szwajcarii z nauczycielką wzmocnił jej siły fizyczne i ubogacił ją duchowo. Po powrocie oddawała się nauczaniu rodzeństwa i uzupełniała własną edukację w domu.

Jej pragnienie oddania się Bogu na wyłączną służbę w życiu zakonnym, które dojrzało w 1848 r., nie zrealizowało się wtedy z powodu zdecydowanego sprzeciwu rodziców, a ujawniona wkrótce potem ciężka choroba ojca przyczyniła się do odsunięcia tych planów w bliżej nieokreśloną przyszłość.

Jej postawę tego okresu cechowała głęboka pobożność i umiłowanie modlitwy oraz niezwykła wrażliwość na nędzę innych. Cechy te wyniosła z domu rodzinnego i pogłębiła przy pomocy kierownika duchowego o. Augustyna Brzężkiewicza, augustianina.

Zofia była zawsze otwarta na sprawy Boga i ludzi. Wielkim jej pragnieniem było zawsze poznawanie Bożej woli i natychmiastowe wprowadzanie jej w czyn. Nie potrzebowała zachęty, by napotkanym ubogim przychodzić z pomocą, a gdy wznowiono w Warszawie Bractwo św. Wincentego a'Paulo, wkrótce stała się jedną z najaktywniejszych jego członkiń. Z pomocą hr. Gabrieli Wrotnowskiej, członkini Bractwa, zorganizowała schronisko dla kilku bezdomnych sierot i staruszek. W pracy pomagała jej kuzynka Klotylda Ciechanowska.

Ich działalność w schronisku zbiegła się z początkami reformy tercjarstwa franciszkańskiego przy kościele kapucynów w Warszawie, wprowadzanej na zlecenie o. Beniamina Szymańskiego, ówczesnego prowincjała. Również kazania głoszone przez młodego, gorliwego kapucyna bł. Honorata Koźmińskiego, ściągały wielu mieszkańców Stolicy. Przychodziły na nie także Zofia i Klotylda. Obie przyjęły kierownictwo duchowne bł. Honorata i wstąpiły w szeregi tercjarstwa w maju 1855r., a przez akt przyrzeczenia, złożony przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej 21 listopada 1855r. poświęciły się zupełnie Bogu oraz rozpoczętemu przez Zofię dziełu. Data ta jest uważana za początek Zgromadzenia Sióstr Felicjanek.