Esperanza Diaz jest urodziwą i bardzo religijną trzydziestopięcioletnią Meksykanką; od śmierci męża mieszka z Soledad - koleżanką ze szkolnej ławki. Soledad szyje wspaniałe baśniowe suknie na śluby, parady i pielgrzymki, a Esperanza jest księgową w sklepie z artykułami żelaznymi. Razem wychowują prześliczną córkę Esperanzy - Blankę. Niestety dziewczynka pada ofiarą straszliwego wirusa i umiera. W trakcie przygotowań do stypy Esperanza ma wizję: na lepkiej od tłuszczu szybie piekarnika ukazuje się jej Judas Tadeo - święty od beznadziejnych spraw. Oświadcza jej, że córka nie umarła, po czym znika. Uradowana matka postanawia sprawdzić tę informację; sama w nocy rozkopuje grób i opukuje trumnę; ta brzmi pusto. Esperanza opierając się głównie na wiedzy wyniesionej z seriali telewizyjnych, dochodzi do wniosku, że jej córkę porwał lekarz, który wyjechał w kilka dni po jej zniknięciu; i zmusza teraz dziewczynkę do nierządu. Jak odnaleźć córkę? Najpewniejszym środkiem, uważa Esperanza jest przeniknąć do środowiska. Zatrudnia się więc jako sprzątaczka w burdelu... Niezwykle bogata w formie - raz pisana z punktu widzenia zewnętrznego obserwatora, raz w postaci spowiedzi Esperanzy, innym razem jej listów, czy pamiętnika Blanki - opowieść ta zanurza nas w egzotyczny świat prostej wiary i szczerych uczuć. Świat domów pomalowanych na jaskrawożółty i różowy kolor, świat zaludniony przez rzesze świętych, świat na wskroś jednak współczesny, bo niezmiernie żywa ludowa religijność miesza się tu z wiedzą zaczerpniętą z seriali telewizyjnych.