Druga solowa płyta w dorobku Manu Chao, muzycznego wagabundy, niegdyś lidera Mano Negry. Nowe piosenki Chao przypominają jego barwne plastyczne kolaże, już tradycyjnie wypełniające towarzyszącą srebrnemu krążkowi książeczkę. Manu czerpie z europejskiego rocka, z muzyki, jaką rozbrzmiewa Ameryka Łacińska, z tradycyjnego folkloru Północnej Afryki; śpiewa po francusku, portugalsku, arabsku, angielsku, hiszpańsku i portunolsku (mieszanka portugalskiego i hiszpańskiego). Uwielbia podróże i pogranicza, na których swobodnie mogą się mieszać kultury. O Proxima Estation Esperanza (czyli Następna Stacja Nadzieja) powiedział w jednym z wywiadów: "Chciałem, by ludzie słuchający tej płyty mieli poczucie, że znaleźli się w podróży, o której zawsze marzyli w snach. Droga jest zbyt długa, a życie za krótkie by odkryć wszystko. Ale przecież zawsze możemy wskoczyć do pociągu, który się nazywa życie i wysiąść na stacji, którą akurat w danym momencie chcemy poznać".

1. Merry Blues
2. Bixo
3. Eldorado 1997
4. Promiscuity
5. La Primavera
6. Me Gustas Tu
7. Denia
8. Mi Vida
9. Trapped By Love
10. Le Rendez Vous
11. Mr Bobby
12. Papito
13. La Chinita
14. La Marea
15. Homens
16. La Vocaloca
17. Infinita Tristeza