wydaniu kilku płyt rozpadła się, dając początek dwóm zupełnie nowym projektom muzycznym:
Hair & Skin Trading Co. oraz Main. Main doskonale wpisuje się w otaczającą nas soniczną
rzeczywistość, wypełnioną przypadkowymi dźwiękami, rzeczywistość nieprzewidywalną i
niepokojącą. Drgające skrzypienia, szumy i trzaski, skwierczenie i pulsowanie na granicy
słyszalności - te wszystkie dźwięki są nam znane z ulicy, telewizji, autobusu, pracy (nawet jeśli
nie każdy z nas pracował w fabryce). W naszym świecie nawet cisza ma swoje miejsce i choć
jest niesłychanie trudno wyizolować się od hałasu otoczenia, to każdy z nas kiedyś jej
doświadczył. Main dawkuje wszystkie te elementy w znakomicie wyważony sposób.
Niepokój i chłód bijące z kolejnych płyt sprawiają, iż Hampson często uznawany jest za
izolacjonistę (termin wykreowany przez redaktorów 'The Wire Magazine', będący
wygodną szufladką dla dziennikarzy mających problemy z klasyfikacją gatunkową takich
twórców spod ciemnej gwiazdy jak Arcane Device, Thomas Koner czy Jim O'Rourke,
ale również Coil, Aphex Twin i Autechre), a jego muzyka bywa określana jako dark
ambient (wzbudzającego przeciwne emocje do 'zwykłego', pogodnego ambientu). Innym
używanym w stosunku do Main terminem jest post rock, głównie ze względu na fakt, iż
w zasadzie wszystkie płyty tej grupy spełniają post rockowe kryteria - powstały przy użyciu
konwencjonalnych instrumentów wykorzystanych w niekonwencjonalny sposób. Ponieważ
jednak nie ma w tym względzie zgody, a sam Hampson zdecydowanie odcina się od
wszelkiego szufladkowania, pozostaje nam weryfikacja empiryczna. Z bogatego dorobku
Main godne polecenia wydają się w zasadzie wszystkie płyty. Z uwagi na fakt, iż są one
trudno dostępne i że jest w czym wybierać, do obowiązkowej 'lektury' zaliczyć wypada
pierwszą 'pełnometrażową' produkcję Hampsona i Dawsona, zatytułowaną "Motion Pool".
Jeśli pozostawi ona miłe wrażenia na słuchaczu i będzie on przygotowany na bardziej
wyszukaną ucztę dla ucha, ale również i dla oka, gorąco polecam serię "Firmament"
(kolejno: 1993, 1994, 1996, 1998). Wszystkie wymienione ukazały się nakładem brytyjskiej
wytwórni Beggars Banquet. Warto także zapoznać się z artystami, z którymi Hampson w
swojej karierze kolaborował. Zdecydowanie polecam Organum "Veil of Taers" oraz
Paula Schutze "Abysmal Evenings". Hampson współpracował również m. in. z
O Yuki Conjugate (12" "Sunchemical" z 1994 r.), Brucem Gilbertem i Paulem
Kendallem (owocem jest płyta "Orr"), amerykańską formacją Bowery Electric
(podwójna EP-ka "Vertigo" zawierająca remixy Hampsona,a także Witchman) oraz
Jimem O'Rourke, z którym również wielokrotnie koncertował. (c) neurobot.art.pl
Tracklist:
01. XI 2:29
02. XII 6:21
03. XIII 14:06
04. XIV 4:33
05. XV 12:38
UNIKAT. Album od dawna niedostępny w oficjalnej
dystrybucji, jest to tzw. "out of print" cd.
