Magnolia kobus

Gatunek magnolii pochodzący z Japonii, mający postać dużych krzewów, bądź małego drzewa osiągającego nawet 10 m wysokości, o stożkowej (piramidalnej) lub kulistej koronie. Liście sezonowe, odwrotnie jajowate, skrętoległe, od spodu jaśniejsze, a na wierzchu intensywnie zielone, w okresie jesieni przebarwiające się na żółto, mające długość do 15 cm i 3-10 cm szerokości. Kwiaty pojawiają się przed rozwojem liści o średnicy około 10 cm, składające się z 6- 9 płatków barwy białej, u nasady czasem bladoróżowe. Wytwarza malownicze, czerwonawe owoce. Odznacza się wrażliwością korzeni płasko i głęboko biegnących.

Wymagania stanowisk słonecznych do półcienistych, osłoniętych przed wiatrami w zacisznych miejscach, Gleby próchnicze, żyzne, wilgotne, głębokie, najlepiej lekko kwaśne do alkalicznych. Wykazuje duże właściwości adaptacyjne do panujących warunków.

Zastosowanie:

Pojedynczo, w eksponowanych miejscach, na trawniku, w ogrodzie w parku jako soliter. Bardzo efektownie się prezentują w towarzystwie wrzośców, zwłaszcza rododendronów.

Kwitnienie:

Przełom kwietnia i maja

Zimowanie:

Najbardziej odporna na mróz z magnolii,