PIOTR MACIERZYŃSKI
ODRZUTY
Od dawna Piotr Macierzyński silnie znaczył wiersz nacechowaną podmiotowością, sfabularyzowaną praktyką mówienia, dosadnością wyrażeń: śmiechu i goryczy. Trochę inaczej prezentuje się w Odrzutach. Tematykę wzajemnego odrzucenia i reakcji zwrotnych, sprzężeń w sferze emocjonalnej, społecznej, a nawet literackiej zawarł bowiem tak w przeobrażeniach osobowych, jak modyfikacji głosów mówiących.
Tomik rejestruje upadki i wzloty transgresyjnej świadomości, operuje wycinkami fizjognomii. Chociaż poeta nadal przywdziewa maski, gra cudze i własne role (rodzaj żeński, „ten ktoś”, kolejne wydania niepoprawnej męskości), bada inne obszary dialektyki – liryczne stany skupienia. Otwarcie pyta o sens pisania, jego egzystencjalny wymiar. Zamiast sprawdzonej narracyjności widać tu przebłyski sytuacjonizmu, punktowanie doświadczeń i osobistych wyrzutów. Autor nieustannie podważa stan rzeczy i sytuacji estetycznej poprzez mnożenie ironicznych konceptów czy rozbijających tok myślenia puent. Macierzyński występuje jako poeta niecierpliwy, ale jego Odrzuty wypadnie czytać jako paradoksalne akty kontemplacji.
Tomasz Charnas
Piotr Macierzyński (ur. 1971). Wiersze publikował m.in. w Studium, Lampie, Kwartalniku Artystycznym, Akcencie, Ha!arcie, Opcjach. Wydał tomiki Danse macabre i inne sposoby spędzania wolnego czasu (Kraków 2001), tfu, tfu (Kraków 2004), Odrzuty (Kraków 2007). http://www.piotrmacierzynski.republika.pl
