MACHIAVELLI 'KSIĄŻĘ, ROZWAŻANIA NAD PIERWSZYM ...'

12-07-2012, 7:51
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Cena kup teraz: 7 zł

Użytkownik cienkopiss

numer aukcji: 2449631047

Miejscowość Warszawa

Koniec: 03-07-2012 19:52:53

Dodatkowe informacje:
Stan: Używany
Okładka: miękka
Rok wydania (xxxx): 1987

NICCOLO MACHIAVELLI

"KSIĄŻĘ"

PRZEŁOŻYŁ CZESŁAW NANKE

"ROZWAŻANIA NAD PIERWSZYM DZIESIĘCIOKSIĘGIEM HISTORII RZYMU LIWIUSZA"

PRZEŁOŻYŁ KRZYSZTOF ŻABOKLICKI

WSTĘPEM OPATRZYŁ KRZYSZTOF TEODOR TOEPLITZ

PAŃSTWOWY INSTYTUT WYDAWNICZY 1987

KSIĄŻKA W STANIE DOBRYM MINUS - POPRZECIERANA OKŁADKA, GRZBIETY PRZYBRUDZONE

Życie Makiawela było klęską, jego imię otoczyła gęsta mgła, złożona z

niezrozumienia, lęku i odrazy. Nazwa „makiawelizmu” przyznawana jest w języku

potocznym działaniom przewrotnym, obłudnym i złowieszczym, chociaż nie pozbawionym

przenikliwego geniuszu; słownik Larousse’a tłumaczy „machiavélisme” jako „conduit

déloyale et perfide” – „postępowanie nielojalne i perfidne”. W kilkadziesiąt lat po jego

śmierci, w roku 1590, Henri Estienne pisał o nim jako o „mistrzu, dla którego Florencja była

najwyższą wartością, lecz on sam był hańbą Florencji..., o którym współcześni sądzili, że

otworzył szkołę dla tyranów nie tylko żyjących, ale i tych, którzy mieli nadejść w

przyszłości”.

A jednak, mimo owych wywołujących grozę skojarzeń, postać Niccolò Machiavellego

od ponad pięciu stuleci towarzyszy dziejom naszej cywilizacji, a jego nauki budzą na

przemian wstręt i podziw, niechęć i uznanie. Jest on tym, o którym Stendhal powiedział

krótko, że „pozwolił nam poznać człowieka”, nie tylko zresztą przez to, jakim go opisał, lecz

także dzięki sposobowi, w jaki rozmaici ludzie reagują na nauki Machiavellego.

Makiawelizm bowiem w prawdziwym swoim wymiarze, a więc taki, jaki wynika on

naprawdę z lektury pism Niccolò Machiavellego, nie zaś jakim go preparują jego

przeciwnicy, a jeszcze częściej ci, którzy po prostu Makiawela nigdy nie czytali, a więc

makiawelizm prawdziwy jest testem. Jest testem dotyczącym stosunku człowieka do

przeżywanej przez niego historii i stosunku człowieka do prawdy, która jest przykra, a

przynajmniej niezbyt przychylna dla żywionych przez nas wyobrażeń. Francis Bacon trafnie

powiedział, że „powinniśmy być wdzięczni Machiavellemu i podobnym mu pisarzom, którzy

otwarcie i bez niedomówień piszą o tym, jak ludzie postępują, a nie jak postępować powinni”.

Jakże trudno jednak o podobną wdzięczność wobec autora, który otwarcie pisze, że „ludzie

prędzej puszczają w niepamięć śmierć ojca niż stratę ojcowizny”, albo który, porównując

wartość miłości i strachu jako narzędzi sprawowania rządów, powiada, że „miłość trzymana

jest węzłem zobowiązań, który ludzie, ponieważ są nikczemni, zrywają, skoro tylko nadarzy

się sposobność osobistej korzyści, natomiast strach jest oparty na obawie kary; ten więc nie

zawiedzie nigdy”.