Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

MAŁE OKRĘTY WOJENNE (St. Mańkowski 1971)

19-05-2014, 1:30
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.
Cena kup teraz: 9 zł      Aktualna cena: 6 zł     
Użytkownik grzymas-paleo
numer aukcji: 4254340380
Miejscowość Warszawa
Wyświetleń: 1   
Koniec: 29-05-2014 01:26:50

Dodatkowe informacje:
Rok wydania (xxxx): 1971
Okładka: miękka z obwolutą
Stan: Używany
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha

BIBLIOTEKA POPULARNA WIEDZY TECHNICZNEJ
”SOWA”


Stanisław Mańkowski
MAŁE OKRĘTY WOJENNE

Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej
Warszawa 1971

Wydanie I, nakład 5280 egzemplarzy, format 19,5 x 13 cm, stron 208, papier druk. sat. kl. IV (65 g), oprawa kartonowa, obwoluta.
stan zachowania: dobry

Historia wojen morskich liczy już kilka tysięcy lat. W okresie tym kadłub okrętu przeszedł ewolucję od niezgrabnego kadłuba wiosłowego, przez smukłe tiremy greckie do równie niezgrabnego kadłuba okrętu żaglowego średniowiecza. Na przełomie XVIII i XIX wieku nastąpił szczytowy rozwój żaglowego okrętu wojennego. Od mniej więcej 150 lat na morzach triumfuje okręt żelazny o napędzie mechanicznym, który szybko zdobył sobie uznanie użytkowników zarówno wojskowych, jak i cywilnych. Sto lat temu rozbrzmiewały donośne echa pierwszej bitwy pancerników, a następnie w marynarkach wojennych poszczególnych państw wprowadzono siły minowo-torpedowe.
Wkrótce potem na okrętach pojawiły się gwintowane lufy dalekonośnej artylerii, a od pięćdziesięciu lat stosowana jest radiowa aparatura nadawczo-odbiorcza.
W połowie II wojny światowej do wykrywania okrętów i samolotów nieprzyjaciela wprowadzono radar, a rolę artlerii głównej przejęły samoloty startujące z pokładów olbrzymich lotniskowców, których zastosowanie pozwoliło zwiększyć odległość bojowego kontaktu z nieprzyjacielem z kilkudziesięciu do kilkuset kiometrów. Równolegle z nimi wkroczył na arenę pocisk rakietowy, jeszcze nieporadny, ale noszący już w sobie zadatek wielkiego niebezpieczeństwa. Narodziła się wówczas szansa wykonywania dalekich uderzeń, nawet przez oceany. Włączenie do arsenału wojny elektroniki, laserów, techniki podczerwieni i energii jądrowej oraz nowych zdobyczy technologii: turbin gazowych i siłowni atomowych, spowodowało odstąpienie od budowy liniowców, od stosowania dział – mastodontów i od artyleryjskich pojedynków pancernych kolosów. Krążowniki i niszczyciele zmieniły swój wygląd i zastosowania operacyjne – stały się uniwersalnymi nawodnymi okrętami rakietowymi. Okręt podwodny przekształcił sie dosyć szybko w pływającą wyrzutnię międzykontynentalnych balistycznych pocisków rakietowych, a lotniskowiec stał się nie tylko okrętem uderzeniowym, lecz również okrętem wspierającym własnym lotnictwem pokładowym desant piechoty morskiej, którą częstokroć przewozi pod swoim pokładem i dostarcza na brzeg za pomocą własnych środków. Arsenał i możliwości broni morskich osiągnęły nie spotykane dotychczas rozmiary.
Poczesne miejsce w tym arsenale zajmują małe okręty wojenne oraz ich środki ataku i obrony. Okręty te rozwijały się równolegle z innymi typami okrętów o napędzie mechanicznym, a obecną ich postać kształtowała taktyka i doświadczenie wielu wojen.
Pierwszymi małymi okrętami wojennymi były rosyjskie kutry torpedowe Makarowa, niszczące w śmiałych wypadach ciężkie okręty tureckie w czasie wojny z 1878 roku. Nieco później na przełomie XIX i XX wieku kutry torpedowe (torpedowce) przyniosły zapowiedź zmian taktycznych w dwóch kolejnych wojnach: chińsko-japońskiej z 1894 roku i rosyjsko-japońskiej z 1904 roku. W wojnie bałkańskiej w 1912 roku zastosowano kutry torpedowe przygotowane w pełni do swych zadań, co potwierdziły jednostki floty bułgarskiej niszcząc turecki krążownik.
W I wojnie światowej wzięły już udział małe okręty wojenne jako nowy rodzaj sił morskich. Zaliczały się do nich kanonierki, kutry torpedowe, okręty dozorowe i największe pod względem wyporności trałowce. Pod koniec tej wojny z małych kanonierek i okrętów dozoru rozwinęły się ścigacze okrętów podwodnych. Okres międzywojenny należałoby potraktować jako czas prób i eksperymentów z nowymi rodzajami jednostek, ukształtowanych na podstawie doświadczeń wojennych i poglądów taktycznych, preferujących określone rodzaje broni, w zależności od założeń operacyjnych i strategicznych róznych państw.
W czasie II wojny światowej okręty tej grupy brały udział w działaniach na morzach zamkniętych i wodach przybrzeżnych. Okręty te, zwane w Niemczech Kleine Kampfschiffe, a w Anglii Costal Craft, ugruntowały swoje pozycje w składzie flot wojennych i wykazały odpowiednie właściwości taktyczne w każdych niemal warunkach.
Obecnie małe okręty wojenne stały się integralną częścią składową różnorodnych sił marynarki wojennej, a bez ich udziału nie można byłoby prowadzić działań bojowych na teatrach morskich.



SPIS TREŚCI

I. POWSTANIE MAŁYCH OKRĘTÓW WOJENNYCH
Era torpedowców
Kutry torpedowe
Trałowce
Dozorowce
Ścigacze okrętów podwodnych


II. MAŁE OKRĘTY WOJENNE WSPÓŁCZESNOŚCI
Warunki rozwoju po II wojnie światowej
Rozwój uzbrojenia głównego
Małe okręty wojenne dnia dzisiejszego


III. KIERUNKI ROZWOJU MAŁYCH OKRĘTÓW WOJENNYCH
Ekonomika
Załoga
Kadłub
Nowe materiały konstrukcyjne
Usprawnienia napędu
Właściwości morskie
Uzbrojenie
Obrona bierna
Kierowanie


IV. ŻYWOTNOŚĆ I DZIELNOŚĆ MAŁYCH OKRĘTÓW WOJENNYCH
Żywotność okrętów
Metoda statystyczna
Metoda operacyjna
Wskaźnik taktyczny
Program budowy
Koszt budowy
Problem stateczności
Zagadnienia związane z niezatapialnością


V. NASTĘPCY MAŁYCH OKRĘTÓW WOJENNYCH
Techniczne problemy desantu morskiego
Aspekty wykorzystania poduszkowców
Zasadnicze problemy techniczne
Historia i perspektywy
Ekonomika
Wodoloty
Wodoloty wojenne
Możliwości wykorzystania w desancie


Zakończenie
Literatura
Załączniki