Zdarza nam się powiedzieć o znanym nam człowieku: "on jest mądry", "on postępuje mądrze", ale czy wiemy, dlaczego tak tak mówimy? Czy wiemy, co jest powodem mądrości spersonalizowanej w konkretnej jednostce ludzkiej? Co właściwie decyduje o tym, że ktoś jest mądry? Jedna cecha czy ich zespół?

Zdarza nam się również powiedzieć o kimś, iż jest "przemądrzały". Potrafimy zatem odróżnić mędrca od mędrka, naukowca od szarlatana, trefnisia od idioty. Mędrek nigdy nie żartuje, z reguły jest śmiertelnie poważny, szarlatan zaś nie wydaje się poczciwcem, gdy posługuje się złotymi kartami kredytowymi... Inaczej jest z mędrcem. Ten często używa żartu, nie obawia się śmieszności, a w sytuacjach granicznych ucieka w szaleństwo. Czyżbyśmy zatem nie byli w stanie uznać mądrości, a mądremu darować życia, jeśli nas nie rozśmiesza lub szaleństwem nie prosi o wybaczenie...?

Roman Zawadzki (ur. 1946). Ukończył studia na Politechnice (mechanika stosowana: bionika), doktor psychologii w Uniwersytecie Warszawskim (psychobiologia, psychologia kulturowa, psychologia twórczości, filozofia kultury i historii). Autor ośmiu książek (m.in. Magia i mitologia psychologii; Psychobiografle literackie; Portrety psychologiczne; Kobieta), artykułów naukowych, popularnonaukowych, esejów, recenzji, także utworów dramatycznych. Tłumacz literatury naukowej i pięknej.