Zrób pierwszy krok...
'bo żeby do czegoś dojść , trzeba wyruszyć w drogę'
Druga połowa 2011 roku obfitowała w plotki na temat niskobudżetowej lustrzanki Canona, której premierę prognozowano na październik. Prognozy nie są jednak nieomylne i ta sytuacja nie stanowiła wyjątku.
Model 6D ujrzał światło dzienne we wrześniu zeszłego roku, podczas targów Photokiny – dosłownie 4 dni po oficjalnej premierze niskobudżetowego modelu D600 pochodzącego ze stajni Nikona. W podsumowaniu: w roku 2012 królowały aparaty pełnoklatkowe – obok premier modeli tytanów fotograficznego światka, propozycje przedstawiły również Leica i Sony.
Miłość od pierwszego spojrzenia
Inżynierzy Canona stworzyli najmniejszą i najlżejszą lustrzankę z wbudowanym GPS (umożliwiający bezpośrednią komunikację z urządzeniami mobilnymi) i modułem Wi-Fi oraz 20,2 MP matrycą CMOS o wymiarach 36x24 mm i procesorem Digic 5+, który znamy z flagowego okrętu, czyli 1DX i lustrzanki Canon EOS 5D mark III. Nad komfortem użytkownika czuwa 11-polowy system AF. Układ wspomaga jeden centralny punkt krzyżowy, który jednak ostrzy jak brzytwa w czasie ułamka sekundy! W toku intensywnych prac producent zadbał również o satysfakcjonujący zakres zdjęć seryjnych na poziomie 4.5 FPS. Mało? Zgoda, przy oferowanej prędkości EOS 6D sprinterem nie zostanie, ale w myśl tezy 'coś za coś' długość serii (rejestrowanej w formacie JPG, czyli najbardziej powszechnym) ogranicza nam jedynie pojemność karty. Powinni docenić to fotoreporterzy, dla których fotografia sportowa, prasowa i dokumentalna to chleb powszedni.
Fifirifi...czyli moduł GPS oraz Wi-Fi
Funkcje dostępne dotychczas dla skromnej rzeszy użytkowników korpusów japońskiego producenta, bowiem wymagające zastosowania drogich, zewnętrznych adapterów. W praktyce stosowanych wyłącznie przez profesjonalnych fotoreporterów prasowych.
Realizowany przez lustrzankę moduł GPS jest niezwykle pomocny dla obieżyświatów, tudzież miłośników podróży. Fanom geotagowania (tj. przypisywania kolejnym ujęciom współrzędnych GPS miejsca, w którym powstały) materiału fotograficznego (dotąd zdani na zewnętrzne urządzenia tzw. dataloggery) oddano do użytku 2 tryby. W podstawowym metadane przypisywane są w momencie tworzenia zdjęcia, w drugim natomiast (we współpracy z trybem opisanym jako GPS Logger) aktualne położenie użytkownika jest monitorowane na bieżąco.
Docierając do mety wyprawy (czyt. do domu, przed oblicze domowego komputera) mamy możliwość (po zgraniu trasy na kartę pamięci i za pośrednictwem dedykowanego programu, tj. w Aperture czy Lightroomie) wygenerowania mapy przebiegu podróży!
Moduł Wi-Fi korzysta z sieci zastanej bądź wygenerowanej dla własnych celów. We współpracy z darmową aplikacją EOS Remote umożliwia komunikację z mobilnymi urządzeniami, np. smartfonem czy tabletem, których ekran może pełnić funkcję monitora poglądowego. Przy pomocy programu EOS Utility oferuje kontrolę nad ustawami parametrów, zdalną obsługę lustrzanki, ponadto pozwala na wymianę zdjęć pomiędzy aparatami oraz umożliwia ich wydruk.
Przez korpus.... do serca użytkownika
Gabaryty i obudowa
Wielki potencjał body ukryty został w niewielkim gabarytowo korpusie lustrzanki (zilustrowanych liczbami 144.5 × 110.5 × 71.2 mm). Na szali z innym przedstawicielem pełnej klatki – Canonem 5D Mark III – prezentuje wyraźnie mniejsze wymiary we wszystkich osiach (długość,wysokość, grubość). Najbliższym gabarytowo modelem ze stajni Canona jest (obecnie już wycofany z linii produkcyjnej) EOS 50D, od którego 6D jest nieznacznie wyższy i minimalnie smuklejszy. Waga na poziomie 680g czyni go natomiast niekwestionowanym liderem w tej kategorii.
Korpus dedykowany zaawansowanym i średniozaawanasowanym jednostkom cechuje zwarta, powstała ze stopu magnezu konstrukcja pokryta matowym, czarnym lakierem. Elementy w postaci przycisków, tarcz nastawczych i zatyczek – mimo,że powstałe z tworzyw sztucznych – zachowują satysfakcjonującą jakość i stanowią integralną, należycie scaloną ze szkieletem część. Zgodnie z informacją pochodzącą ze specyfikacji – model Canon EOS 6D jest odporny na niesprzyjające warunki zewnętrzne, tj. kurz i wilgoć.
Na słowa uznania zasługuje dobrze wyprofilowany grip (pokryty gumą antypoślizgową z przyjemną w dotyku fakturą) oraz niezwykle wygodna (i istotna dla posiadaczy zoomów czy ciężkich, profesjonalnych obiektywów) podpórka pod kciuk, która wpływa na komfort użytkowania.
Złącza
Tradycyjnie, po lewej stronie korpusu znajduje się wachlarz możliwości w postaci złącz. Do dyspozycji użytkownika oddano; wejście na zewnętrzny mikrofon, złącze typu N3 na wężyk spustowy (na przykład RS80-N3), wyjście audio/wideo połączone ze złączem cyfrowym USB 2.0 Hi-Speed, złącze HDMI typu C. Każda z dwóch kolumn wymienionych złącz, zabezpieczona została oddzielną gumową zaślepką.
Zasilanie
EOS 6D zasilany jest akumulatorem o pojemności 1800mAh, opisanym symbolem LP-E6 (dokładnie tym samym, co jego bardziej zaawansowany brat 5D Mark III), którego wydajność
określono w specyfikacji przy pomocy liczb: 1090 zdjęć przy fotografowaniu z wykorzystaniem wizjera lub 220 zdjęć w trybie LiveView.
Opcjonalnie istnieje możliwość uposażenia lustrzanki w uchwyt pionowy BG-E13 (który służy zasilaniu przez użycie dwóch akumulatorów dedykowanych – LP-E6, lub sześciu baterii typu AA, czyli popularnych paluszków). Kolejną alternatywę dla zasilania aparatu stwarza opcjonalny zasilacz sieciowy ACK-E6.
Karty pamięci
Pod plastikową klapką (po prawej stronie obudowy), umiejscowiono gniazdo przeznaczone do współpracy z kartami SD, SDHC i SDXC (zgodnymi z UHS-1).
Przyciski
Układ elementów sterujących jest w zasadzie kompromisem rozwiązań znanych z wcześniejszych lustrzanek tego producenta. Dla uporządkowania; najbliższe pod tym względem prezentuje model EOS 60D, wzbogacony o modyfikacje znane z 5D Mark III.
Spoglądając na lustrzankę z perspektywy lotu ptaka, po lewej stronie wizjera umiejscowiono pokrętło, wyposażone w automatyczny przycisk blokady, odpowiadające za zmianę trybów pracy (wśród nich – oprócz występujących w standardzie – zasługujące na wzmiankę tryby CA, tj. twórcze auto oraz tryb inteligentnej sceny auto). Bezpośrednio przy nim ulokowany został włącznik aparatu.
Przechodząc na prawą stronę wizjera, nie sposób przeoczyć duży, monochromatyczny ekran LCD oraz typowy dla modelu 60D układ przycisków odpowiadających kolejno za tryb pracy AF, tryb pracy migawki (DRIVE), wartość ISO, tryb pomiaru światła oraz podświetlenie monochromatycznego panelu LCD. Bezpośrednio przy rękojeści body umiejscowiono spust migawki oraz pokrętło sterujące.
Powracając na ziemię, na tylnej ściance (po prawej stronie wyświetlacza) szczęśliwemu posiadaczowi korpusu oddano do użytku przycisk oznaczony symbolem lupy (który podczas odtwarzania zdjęć w połączeniu z pokrętłem sterującym umożliwia powiększanie lub przechodzenie do trybu miniaturek, a w trybie LV kolejne jego wciśnięcia powodują powiększanie wybranego fragmentu kadru) oraz (poniżej) dwa kolejne, odpowiedzialne za tryb odtwarzania zdjęć oraz uruchamianie na wyświetlaczu aktywnego panelu z obecnie stosowanymi nastawami). Poniżej znajduje się (zastosowane w modelu 60D) rozwiązanie w postaci pierścienia sterującego z wewnętrznym, 8-kierunkowym wybierakiem. Pierścień odpowiedzialny jest zmiany parametrów ekspozycji, nawigowanie menu aparatu, czy dokonywanie ustawień, wybierak natomiast pełni tę samą funkcję, co dżojstik w modelach 7D czy 5D Mark III, (to znaczy służy pomocą dla nawigowania w menu, przy dokonywaniu ustawień, czy podczas przeglądania zdjęć).
Menu
Menu w lustrzance EOS 6D zorganizowane zostało w sposób tradycyjny, bowiem w zasadzie nie odbiega od tego prezentowanego przez inne modele sygnowane logo Canona. Wyjątek (potwierdzający powyższą regułę) stanowi wysoce zaawansowany 5D Mark III, w menu którego każdej kategorii poświęcono odrębna zakładkę, a te podzielono na odpowiednią liczbę stron (liczba ta odpowiada ilości elementów składowych kategorii). Wracając jednak do głównego bohatera tej treści: szczęśliwemu posiadaczowi Canona 6D oddano do użytku 6 kategorii (menu fotografowania, menu fotografowania/filmowania w trybie live view, menu odtwarzania, menu nastaw, menu funkcji indywidualnych i tzw. 'moje menu') podzielonych bezpośrednio na zakładki. Mamy zatem do czynienia ze strukturą analogiczną do tej występującej w modelu 650D.
Menu jest skonstruowane w porządku poziomym. Nawigacja odbywa się przy pomocy predefiniowanego wcześniej pokrętła sterującego lub wybieraka.
Nie sposób nie wspomnieć o skróconym menu, za uruchomienie którego odpowiada przycisk opisany symbolem Q. Po jego aktywizacji użytkownik otrzymuje wgląd w funkcje i możliwość edycji wszystkich najbardziej istotnych parametrów.
Wyświetlacze
Praca z menu odbywa się przy pomocy stałego 3-calowego wyświetlacza LCD, którego rozdzielczość liczy sobie – bagatela – 1 mln 40 tys. pixeli. 7-stopniowa skala pozwala niezwykle precyzyjnie kontrolować jego jasność. Warto nadmienić, że analogicznymi parametrami (mowa o rozdzielczości i skali jasności) inżynierzy Canona posłużyli się w konstrukcji EOS 5D Mark III. Fotografów ślubnych, którym przyszło zmierzyć się z sesją plenerową, ucieszy zapewne fakt wyposażenia ekranu w wysokiej jakości powłokę antyodblaskową. Dzięki niej odbicia otoczenia, które mogą pojawić się w wyświetlaczu przy ostrym słońcu, są słabo widoczne i nie dekoncentrują przy pracy.
Podczas fotografowania z użyciem wizjera, główny wyświetlacz LCD można użyć do wyświetlania różnych informacji lub zmiany parametrów pracy. Kolejne wciśnięcia przycisku INFO. powodują wyświetlenie ekranu z ustawieniami aparatu, elektronicznej poziomicy oraz panelu kontrolnego z ustawieniami fotografowania.
Drugi, monochromatyczny wyświetlacz LCD (występujący w zaawansowanych EOS-ach) informuje użytkownika o aktualnych, najważniejszych ustawieniach aparatu. W zestawieniu z modelem 5D Mark III, nie zawiera parametrów odpowiedzialnych za nastawy balansu bieli, czy informacji o rodzaju i wielkości fotografii, natomiast na jego tarczy znalazło się miejsce na informację o wykrywalności sygnału GPS oraz połączenia Wi-Fi.
Wizjer
W tej części opisu nie sposób nie wspomnieć o pentapryzmatycznym wizjerze, który pokrywa 97% pola widzenia! Jego jasność występuje na poziomie porównywalnym z tym, jaki prezentuje wizjer Canona 1Ds Mark III.
Inżynierzy Canona nie pożałowali mu również możliwości wymiany matówki, gdy zajdzie takowa konieczność (gwoli ciekawości; wizjer 5D Mark III jest tej opcji pozbawiony).
Tryb Video
Osoby obsługujące kompleksowo wszelkiego rodzaju imprezy okolicznościowe, ucieszy zapewne informacja o bogatej funkcjonalności trybu video. Wśród rozwiązań w tej kwestii warto wspomnieć o możliwości korzystania z dwóch metod kompresji (wewnątrzklatkowej opisanej symbolem ALL-I i międzyklatkowej – IPB). Do nagrania materiału filmowego użytkownik posłużyć się może trybem całkowicie automatycznym lub całkowicie ręcznym. Rejestracja dźwięku podlega sterowności z poziomu automatycznego lub w 64-stopniowej skali kontroli ręcznej. Dla zaawansowanych użytkowników zaimplementowano obsługę kodów czasowych (wykorzystywane w procesie synchronizacji obrazu i dźwięku przy nagrywaniu ujęć z kilku aparatów czy kamer jednocześnie).
