dobry, płócienna oprawa z niedużymi otarciami, przybrudzeniami i spłowieniami, blok książki z drobnymi przebarwieniami od góry

Lukian to nie historyk i nie badacz kultury, tylko felietonista, satyryk, humorysta piszący ustępy, które by dziś nosiły tytuł:Migawki, Podsłuchane, Reportaże z tamtego świata, Przez moje okno, Szkice obyczajowe, Szkice sceniczne itp. (...)

Jest to pisarz inteligentny, bystry, dowcipny, o żywej wyobraźni, spostrzegawczy, umie pisać krótko i dosadnie. Często próbuje naśladować Platona. Daleki od wszelkiej mistyki, trzeźwy - przypomina ludzi z wieku osiemnastego. W księdzu biskupie Krasickim znalazł naśladowcę i tłumacza. Nie jest wykwintny; bywa brutalny i odrażający w swoim realizmie. Symaptyzuje z biedakami, wilkiem patrzy na bogaczów i panów tego świata, i to w nim przypomina przypowieść o Łazarzu i bogaczu z ewangelii, ale daleki jest Lukian od wszelkiego mesjaństwa i od urojeń religijnych. (...)

Lukian ma wartość nie tylko dlatego, że daje obraz pewnych poglądów swojej epoki. On ludzi inteligentnych skłania i dziś do myślenia, a robi to w sposób obrazowy, plastyczny i barwny. Mniej inteligentnych gorszy. Trzeba z nimi współczuć, ale można to przeboleć. (...)

Władysław Witwicki, Wstęp, str. 5-6

[Książnica-Atlas, 1949]