LOTY DALEKODYSTANSOWE
PIOTR PATAS
Książka poświęcona jest problematyce lotowania gołębiami na dalekich dystansach. Materiał zaczerpnięto z rozmów z hodowcami, którzy w tego rodzaju lotach osiągają ponadprzeciętne wyniki. W dyskusji wzięli udział: Ernest Bartosz i Alojzy Paszek z Siemianowic Śląskich, Wacław Górecki i Werner Urbanek z Rudy Śląskiej, Kazimierz Kohnke z Władysławowa, Franciszek Marmuszewski z Kamienicy koło Nowego Sącza, Eberhard Schüssler z Niemiec, Günter Swierze i Eugeniusz Tokarek z Zabrza, Stanisław Turek z Krzeszowic i Józef Zając z Żor. Wszyscy kolejno ustosunkowują się do podnoszonych kwestii, odpowiadając na te same pytania. Stąd łatwo zauważyć podobieństwa lub różnice poglądów i wynikające z nich odmienności w sposobach prowadzenia gołębi. A oto ważniejsze pytania, wokół których toczyła się dyskusja:- czy na loty dalekodystansowe nadają się wszystkie gołębie, czy tylko niektóre o specjalnych predyspozycjach? jeśli tak, to jakie cechy i predyspozycje powinny posiadać gołębie dalekodystansowe? - czy są gołębie uniwersalne, które potrafią zwyciężać na wszystkich dystansach? czy to są gołębie szybkie, czy raczej wolniejsze?- jak traktować gołębia w młodości, by wyrósł na asa lotowego zdolnego do wieloletnich wyczynów w wieku dojrzałym? czy lotować nim intensywnie, czy też oszczędzać go?- czy można np. wysłać roczniaka na lot z odległości ponad 1000 km? czy ma on szansę z takiego lotu zdobyć konkurs?- po czym rozpoznać w młodości gołębia, który ma predyspozycje do lotów dalekodystansowych? co może być zapowiedzią jego przyszłych sukcesów w tego rodzaju lotach?- czy to prawda, że są szczepy gołębi wcześnie- i późnodojrzewających? które są lepsze, które są bardziej predysponowane do lotów dalekich? W tym miejscu dla porównania opisano sposób traktowania gołębi młodych przez słynnych przed laty Paula Siona i dra Arthura Bricoux. A oto kolejne pytania zadane rozmówcom:- czy dwulatki to gołębie w pełni dojrzałe? czego można od nich wymagać?- jak prowadzić przez cały rok gołębie przeznaczone na loty dalekie? kiedy łączyć je w pary? jaką metodą nimi lotować? czy pozwolić chować im młódki?- jakie są najlepsze pozycje dla gołębi lotowanych "z gniazda"?- czy na dalekich dystansach można lotować metodą wdowieństwa? - czy na dalekie dystanse lecą lepiej gołębie "z gniazda", czy raczej z wdowieństwa?- jak przygotować wdowce i wdowy na loty dalekie?- czy na loty dalekie lepsze są samce czy samice?- czy gołębie przeznaczane na loty dalekie trzeba oszczędzać w lotach i w rozrodzie?- czy koszować je lot w lot, czy też oszczędzać je, koszując je np. od czasu do czasu?- jak karmić gołębie lotowane na dalekich dystansach?- jak traktować gołębie po sezonie lotowym? czy pozwolić im chować potomstwo? kiedy rozłączać je?- jak dbać o gołębie jesienią i zimą? Na koniec kilka pytań natury ogólniejszej:- jak dochować się gołębi dalekodystansowych?- jakie są możliwości współczesnego gołębia pocztowego? z jakich odległości jest on w stanie wracać?- czy w związku z tym należy ograniczać długości lotów, np. do 700-800 km, by gołębie mogły wrócić w dniu startu, czy też organizować loty z odległości większych np. z ponad 1000 km? Pytanie to coraz częściej zadajemy sobie wszyscy w związku ze stratami, jakie ponosimy w lotach dwu-, trzydniowych, kiedy to gołębie z różnych powodów, m.in. Ze względu na niekorzystne warunki atmosferyczne, nie są w stanie wrócić w dniu startu. Na końcu jest pytanie o receptę na sukces, na które kolejno odpowiadają wszyscy rozmówcy.Książka ma objętość: 192 strony tekstu i 22 strony barwnych fotografii.
