Dzieje Teatru Rapsodycznego ukazują losy polskiej kultury i polskich twórców w zetknięciu z polityką kulturalną PRL-u, szczególnie w czasach stalinowskich. Likwidacja Teatru Rapsodycznego w 1953 roku to jedna z najbardziej dotkliwych strat, jaką teatr polski poniósł w walce o zachowanie własnego oblicza i stylu. Historia Mieczysława Kotlarczyka i jego zespołu stwarza okazję nie tylko do przywołania tamtych lat, lecz także do zrozumienia ówczesnych dramatów artystów, którym przyszło żyć i tworzyć w czasach zniewolenia.

Jacek Popiel – historyk literatury i teatrolog, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego. Jest autorem książek oraz artykułów poświęconych głównie historii dramatu i teatru polskiego XX wieku. Jego najważniejsze publikacje to: Sztuka dramatyczna Karola Huberta Rostworowskiego (Wrocław 1990), Dramat a teatr polski dwudziestolecia międzywojennego (Kraków 1995), Historia dramatu. Antyk – Średniowiecze (Kraków 1996, II wyd. 2002). Pod jego redakcją ukazało się kilka książek, m.in.: Dramat i teatr modernistyczny (Wrocław 1992), Dramat i teatr dwudziestolecia międzywojennego (Wrocław 1992), Krakowska Szkoła Teatralna (t. 1 Kraków 1995, t. 2 1996), Mieczysław Kotlarczyk, Karol Wojtyła. O Teatrze Rapsodycznym (Kraków 2001), Kształcenie aktora. Tradycja i współczesność (Kraków 2004)