Płyta zupełnie nowa, oryginalna, zafoliowana.
Porządne, pełnowartościowe zachodnie wydanie.
Dostępna od ręki.
Edycja – plastikowe pudełko.
Folia fabryczna lub dystrybutora.
Locanda Della Fate ¦ Forse Le Lucciole Non Si Amano Piu
wydawnictwo: Polydor 1977
1. A volte un istante di quiete (6:31)
2. Forse le lucciole non si amano piu (9:48)
3. Profumo di colla Bianca (8:25)
4. Cercando un nuovo confine (6:41)/ 5. Sogno di Estunno (4:41)
6. Non chiudere a chiave le stelle (3:34)
7. Vendesi saggezza (9:37)
skład:
- Giorgio Gardino / drums, vibraphone ; - Luciano Boero / bass, Hammond ; - Ezio Vevy / 12-string, acoustic & electric guitars, voice, flute ; - Alberto Gaviglio / acoustic, electric, 12-string electric guitars, voice ; - Michele Conta / pianos, Moog, clavinet, synths ; - Oscar Mazzoglio / Hammond, piano, Moog, synths ; - Leonardo Sasso / voice
Locanda Della Fate to moje stosunkowo świeże odkrycie. Zespół ten należał do drugiej fali włoskiego prog-rocka, które miały średnią przyjemność debiutować w drugiej połowie lat siedemdziesiątych. Właściwie nie ma w tej muzyce nic, co by wyróżniało LDF spośród innych podobnych kapel. Nic oprócz muzyki. W przypadku tej płyty Italo-progowa forma została wypełniona materiałem absolutnie najwyższej jakości. A jak przyrządzono ten materiał – można powiedzieć – na dwa sposoby. Albo jest to mini suita z kilkoma przeplatającymi się tematami – „Forse le lucciole non si amano piu”, albo są to progresywne piosenki, czyli wiadomo – jest główny temat, on się przewija przez cały utwór, a od czasu do czasu mamy różne instrumentalne dygresje – czyli reszta tych dłuższych. Warto zwrócić uwagę na to, co dzieje się w finale „Profumo di colla Bianca”, począwszy od siódmej minuty. Warto tez zwrócić uwagę na krótki fortepianowy motyw rozpoczynający „A volte un istante di quiete”, a który praktycznie „niesie” cały utwór. Jako bonus, na kompaktowej reedycji umieszczono utwór „New York” – gdyby kariera zespołu potoczyła się bardziej pomyślnie, to mógłby być ich przebój – ładna, szybko wpadająca, efektownie zaaranżowana piosenka.
“Forse Le Lucciole Non Si Amano Piu” to jeden z najbardziej stylowych albumów włoskiego prog-rocka jakie znam, nawet bardziej stylowy od debiutu PFM. Istny wzorzec z Sevres Italo-proga. Nic dodać, nic ująć.
Doskonała płyta!
Koszty wysyłki na moich aukcjach są następujące :
Przesyłka nierejestrowana ( zwykła, nie polecona, bez gwarancji dostarczenia przez Pocztę oraz bez możliwości reklamacji w razie zaginięcia - zalecana tylko w przypadku uczciwego listonosza rejonowego i bezpiecznej skrzynki pocztowej )
1-2 płyty : 5,50 ( tylko priorytet )( UWAGA - w tej opcji, całe ryzyko nie otrzymania przesyłki ponosi Kupujący - proszę to wziąć pod uwagę ).
Przesyłka rejestrowana, polecona, z pełną gwarancją dostarczenia
1-2 płyty : 6,90 / 7,90 ( w zależności od opcji : ekonomiczna / priorytet )
3-8 płyt : 9,90 / 12,90 PLN
9 płyt i powyżej : 16,90 PLN ( paczka priorytetowa )
Płatność jest możliwa zarówno przez przelew bankowy jak i system PayU.
Dane do przelewu znajdują się również na stronie : O MNIE.
Nie wysyłam za pobraniem.