Kazimierz Dzieliński po ukończeniu gimnazjum we Lwowie wstąpił do Legionów. W 1918 roku studiował przez dwa semestry w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, zapisany pod nazwiskiem K. Raduskiego u J. Mehoffera, po czym powrócił do wojska, które opuścił w 1921 roku jako rotmistrz pierwszego pułku ułanów. Studia kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych zarówno pod okiem J. Mehoffera jak i J. Wojnarskiego w latach 1927 – 1932, uzyskując szereg pochwał i stypendia z Funduszu Kultury Narodowej. Artysta debiutował w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w 1931 roku, gdzie pokazał Martwą naturę i dwie mezzotinty Smutek oraz Zmęczenie. W tym samym roku brał udział w wystawie Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. W 1935 roku wyjechał jako stypendysta do Francji, z tego okresu pochodzą jego pejzaże zachowane dzisiaj w zbiorach krakowskich. Był aktywnym członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków oraz Towarzystwa Artystów Grafików w Krakowie. Brał udział w licznych wystawach we Lwowie, Warszawie i w Krakowie w latach 1934 – 1939, pokazując prace malarskie i graficzne, odbył także wystawę objazdową po miastach Francji w 1939 roku. Uczestniczył w kampanii wrześniowej w stopniu majora, następnie walczył w szeregach Armii Krajowej, dostał się do obozu koncentracyjnego w Płaszczowie. Odznaczono go orderem Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyżem Walecznym.
W 1949 roku w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych Krakowie odbyła się wystawa retrospektywna artysty, na której pokazano 60 prac okresu paryskiego, portrety, pejzaże, martwe natury oraz akwaforty i akwatinty, przeważnie ulubione przez niego widoki Krakowa na przykład Ulica Floriańska, Kurza Stopka czy Baszta Senatorska. Obok malarstwa olejnego o tematyce portretowej i pejzażowej w ostatnich latach pojawił w twórczości artysty się wątek wojenny.