Koreańscy poeci i prozaicy w pierwszej połowie XX wieku przejęli z Zachodu niemal wszystkie rozwijające się tam kierunki i prądy literackie, a wiec romantyzm, realizm, naturalizm, symbolizm, dekadentyzm i modernizm. Jednak to, co na Zachodzie rozwijało się przez wiele, wiele lat, w Korei pojawiło się niemal równocześnie. Wzorowano się na utworach pisarzy Zachodu, które docierały do Korei najpierw w przekładach na chiński, później na japoński, a wreszcie w oryginale. Oczywiście warunki społeczne, w których pojawiły się te prądy literackie w Korei, różniły się zasadniczo od tych, w jakich rozwinęły się one w Europie. Musiało wpłynąć to na zmianę ich charakteru i dalszą ewolucję. Z reguły młodzi pisarze i poeci tworzyli koła literackie i wydawali czasopisma, na ogół miesięczniki, w których publikowali swe utwory. Jedni byli wierni raz obranemu kierunkowi, inni ewoluowali na przykład od romantyzmu czy naturalizmu do realizmu. Już od początku lat dwudziestych XX wieku zaczyna się też wyraźnie zaznaczać podział na zwolenników "czystej" sztuki i literatury i na zwolenników literatury zaangażowanej, nazywanej często proletariacką. Większość grup i kół literackich miała bardzo krótki żywot, gdy brakowało środków na publikacje, rozpadały się i powstawały nowe. Kilka stowarzyszeń działało jednak dłużej i zdołało utrzymać przez kilka lat określone struktury organizacyjne.
Fragment rozdziału "Stowarzyszenia twórcze. Dominujące kierunki i prądy literackie"
