Franciszek Palau y Quer OCD został beatyfikowany przez Jana Pawła II 24 kwietnia 1988 r. Jest założycielem Karmelu Misyjnego: braci (kilku zostało zabitych podczas hiszpańskiej wojny domowej w latach 1[zasłonięte]936-19, ostatni bracia dołączyli do Karmelitów Bosych) i sióstr (dziś charyzmat palautiański wyznacza życie i misję dwóch zgromadzeń, Karmelitanek Misjonarek i Karmelitanek Misjonarek Terezjanek). Relacje z osobami, z którymi był związany przez wzgląd na fundacje bądź kierownictwo duchowe, w oczywisty sposób określają treść korespondencji o. Franciszka. Jest ona zdominowana przez trudy duszpasterskie oraz starania dotyczące dzieła fundacyjnego. Listy zbiorowe do `Marías`, duchowych córek, są wspaniałym świadectwem realizmu i zdolności organizacyjnych Franciszka Palau, jego mądrości i dyskrecji. Korespondencja z Joanną Gratias stanowi doskonały dowód tego, czym może być kierownictwo duchowe prowadzone w momentach najbardziej delikatnych i wymagających odpowiedzialności. Temperament ojca Palau wybrzmiewa tylko w niewielu listach, ale to wystarczy, by przekonać nas o sile jego charakteru. Warto zwrócić uwagę na poufny styl, którym Błogosławiony posługuje się w korespondencji listownej. Pisze w języku kastylijskim, katalońskim, używa też języka francuskiego. Polskie tłumaczenie `Listów` bł. o. Franciszka Palau y Quer zawiera wstępy do każdego listu oraz przypisy o. Carmelo Pérez Milla OCD zamieszczone w wydaniu z 1982 roku. Za Eulogio Pacho OCD, który w 1997 roku przygotował wydanie wszystkich dzieł Błogosławionego, stosujemy wewnątrz każdego listu podział na paragrafy, by w ten sposób ułatwić studium i możliwość odniesień.