Konstanty Ildefons Gałczyński

pseud. Karakuliambro

polski poeta.

Najbardziej znany za sprawą paradramatycznej serii podszytych absurdem humoresek Teatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się galeria postaci takich jak Osiołek Porfirion, Piekielny Piotruś, Hermenegilda Kociubińska czy Zielona Gęś.

Jego debiut literacki w prasie nastąpił w 1923. Związany był z grupą poetycką Kwadryga oraz pismami satyrycznymi i politycznymi stolicy, należał do bohemy artystycznej.Wiele z jego powojennych utworów – w tym "Poemat dla zdrajcy" (atak na Czesława Miłosza), "Podróż Chryzostoma Bulwiecia do Ciemnogrodu" czy panegiryk "Umarł Stalin" (1953) - napisanych zostało w konwencji socrealistycznej. W roku 1950 sam stał się obiektem walki ideologicznej – jego twórczość została potępiona na Zjeździe Literatów Polskich przez Adama Ważyka jako drobnomieszczańska.

W latach 1950–1953 związany był z leśniczówką Pranie nad Jeziorem Nidzkim, gdzie napisał wiele utworów, m.in. "Kronikę Olsztyńską" (1950). Tam też znajduje się obecnie jego muzeum.

Wydał m.in. tomiki wierszy "Zaczarowana dorożka" (1948), "Ślubne obrączki" (1949), "Pieśni "(1953).

Autor tłumaczenia (a właściwie parafrazy) "Snu nocy letniej" Williama Szekspira (1952) oraz "Ody do Radości "Friedricha Schillera.

SYLWETKA POETY W LEŚNICZÓWCE PRANIE