SPIS TREŚCI
5.....Przedmowa
9.....TWÓRCZOŚĆ Z NICZEGO (A. P. Czechow)
38...DAR PROROCZY (Z okazji dwudziestopięciolecia śmierci F. M. Dostojewskiego)
48...POCHWAŁA GŁUPOTY (Z powodu książki Mikołaja Bierdiajewa Sub specie aeteruitatis)
62...SŁOWA PRZEDOSTATNIE
Lew Isaakowicz Szestow
(1866–1938)
Lew Szestow, właśc. Lew Isaakowicz Szwarcman. Pochodził z zamożnej rodziny kupieckiej. W Kijowie, Moskwie i Berlinie studiował matematykę i prawo; nie odebrał akademickiego wykształcenia filozoficznego. W latach 1896–1914 podróżował po Europie, na dłużej zatrzymał się we Włoszech i Szwajcarii. Pomiędzy rokiem 1914–1920 mieszkał w kraju, rewolucję lutową przeżył w Moskwie.
W tym czasie pracował m.in. jako wykładowca na uniwersytecie w Kijowie.
W roku 1920 opuścił komunistyczną Rosję, w której jego poglądy były źle widziane. Początkowo zamieszkał w Genewie, później, tj. w 1921 r. przeniósł się do Paryża, w którym natychmiast zdobył rozgłos. Został profesorem slawistyki na Sorbonie – w latach 1922–1936 wykładał tam także filozofię. Był to czas wytężonej pracy pisarskiej, dzięki której Szestow obok Kierkegaarda, stał się jednym z najważniejszych inicjatorów egzystencjalizmu chrześcijańskiego.
Jego twórczość obejmuje kilkaset arty kułów i kilkanaście książek, które po dziś dzień cieszą się dużym uznaniem.
