Mikroskop Levenhuk 870T to niezawodny biologiczny mikroskop trójokularowy, który może być wykorzystywany zarówno do obserwacji prowadzonych metodą jasnego, jak i ciemnego pola. Jest powszechnie stosowany w różnego typu laboratoriach medycznych do prowadzenia badań z dziedziny dermatologii, cytologii, hematologii i innych. Dzięki zastosowaniu trójokularowej głowicy po zamontowaniu kamery cyfrowej na okularze model ten można zmienić w mikroskop cyfrowy.

Głowicę mikroskopu można nachylić pod kątem 30 stopni i obracać o 360 stopni. Dzięki czterem soczewkom obiektywowym zamontowanym na głowicy, możliwości zastosowania oświetlania metodą Koehlera, regulacji diafragmy aperturowej i pola ten mikroskop idealnie nadaje się do profesjonalnych obserwacji.

Stolik (140x155 mm) można przesuwać w dwóch osiach. Ostrość ustawia się poprzez obracanie pokręteł regulacji precyzyjnej i zgrubnej, aby unieść lub obniżyć stolik, zwiększając lub zmniejszając w ten sposób odległość próbki od soczewki obiektywowej. Oba układy regulacji działają płynnie, a ich zakres wynosi 25 mm w przypadku regulacji zgrubnej i 0,002 mm w przypadku regulacji precyzyjnej.

Źródło oświetlenia stanowi lampa halogenowa 6 V 20 W zainstalowana na podstawie mikroskopu. Jasność można regulować.

Cechy
Trójokularowy mikroskop Levenhuk 870T jest wyposażony w kondensor ciemnego pola, którego można użyć, gdy kondensor Abbego jest maksymalnie uniesiony. Mikroskop ciemnego pola najlepiej nadaje się do badań krwi i innych próbek biologicznych, które po prostu nie nadają się do obserwacji w jasnym polu. Obracaj pierścień oświetlacza w prawo, aby przejść w tryb ciemnego pola. Obróć go ponownie w prawo, aby powrócić do trybu jasnego pola.

Informacje na temat metody ciemnego pola
Gdy światło wychodzi z kondensora, większość promieni świetlnych przechodzących przez próbkę nie zmienia kierunku i w rezultacie powstaje wiązka w kształcie pustego stożka. Ponieważ w centrum tego stożka znajduje się soczewka obiektywowa, żaden promień nie jest na niej skupiony. Jedynie kilka promieni wiązki, które skupiają się na szkiełku nakrywkowym podczas przechodzenia przez próbkę, pozostaje w obrębie stożka i trafia na soczewkę, tworząc obraz. Na tle ciemnego tła widoczne są jedynie jasne elementy obiektu, ponieważ posiadają one inny współczynnik załamania światła. Podczas obserwacji dużych próbek widać jedynie jasne krawędzie rozpraszające promienie świetlne.