Statyny, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE, angiotensin converting enzyme) i leki beta-adrenolityczne to trzy flotylle współczesnej farmakoterapii kardiologicznej, które na naszych oczach przybyły do brzegów dotychczasowej terra incognita. Podawanie statyn u osób z prawidłowym stężeniem cholesterolu, inhibitorów ACE u osób bez dysfunkcji mięśnia lewej komory i bez nadciśnienia tętniczego czy wreszcie leków beta-adrenolitycznych w niewydolności serca jeszcze niedawno uznano by za niezgodne ze standardami czy nawet za błąd w sztuce lekarskiej.
Monografia "Leki beta-adrenolityczne w niewydolności serca" to zwięzła historia podróży tej trzeciej flotylli. To także sumienny opis jej trzech okrętów - metoprololu, bisoprololu i karwedilolu. Nie są to tożsame okręty i nie z każdego z nich roztacza się ta sama perspektywa na nowo odkryte wskazanie kliniczne. Na pokładzie tych okrętów odbyliśmy podróż od przeciwwskazań do diametralnie odmiennej sytuacji, w której dobrany właściwie lek beta-adrenolityczny w optymalnej dawce stanowi warunek sine qua non współczesnej terapii niewydolności serca. Usystematyzowane, krytyczne spojrzenie na wyniki przeprowadzonych dotychczas prób klinicznych pozwala - na podstawie lektury tej książki - jeszcze raz uświadomić sobie znaczenie leków beta-adrenolitycznych w niewydolności serca.

Spis treści:
1. Leki ß-adrenolityczne a niewydolność serca - rys historyczny
2. Mechanizm działania leków ß-adrenolitycznych
3. Karwedilol
4. Bisoprolol
5. Metoprolol
6. Posumowanie i wnioski z dużych prób klinicznych dotyczących stosowania leków
7. Dodatek A
8. Dodatek B
9. Indeks