Laremid 2 mg 10 tabletek

LAREMID jest lekiem przeciwbiegunkowym. Lek wydłuża czas przejścia pokarmu przez przewód pokarmowy, zmniejsza wydalanie wody i elektrolitów oraz zmniejsza natychmiastową potrzebę wypróżniania. Skutkiem działania leku jest zmniejszenie częstości i liczby wypróżnień.

Lek LAREMID stosuje się:
- w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki;
- w celu zmniejszenia liczby i objętości stolców oraz zwiększenia ich konsystencji u pacjentów z wytworzoną przetoką jelita krętego.

LAREMID należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub informacją podaną w tej ulotce. W przypadku wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem.

Dorośli i dzieci w wieku 6 lat i powyżej
Ostra biegunka:
początkowa dawka - 2 tabletki (4 mg) dla dorosłych i 1 tabletka (2 mg) dla dzieci; a następnie1 tabletka (2 mg) po każdym kolejnym wolnym stolcu.
Przewlekła biegunka:
początkowa dawka wynosi 2 tabletki (4 mg) na dobę dla dorosłych i 1 tabletka (2 mg) na dobę dla dzieci; tę początkową dawkę należy zmodyfikować aż do momentu uzyskania od 1 do 2 normalnych stolców na dobę, co zazwyczaj osiąga się poprzez stosowanie dawki podtrzymującej wynoszącej od 1 do 6 tabletek (od 2 do 12 mg) na dobę.

Dawka maksymalna w ostrej i przewlekłej biegunce wynosi 8 tabletek (16 mg) na dobę dla dorosłych; u dzieci dawka leku musi być dostosowana do masy ciała (3 tabletki/20 kg mc./dobę).

Pacjenci w podeszłym wieku
U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.

Zastosowanie większej dawki leku LAREMID niż zalecana
Objawy przedawkowania: zaparcie, zatrzymanie moczu, niedrożność jelit, zwężenie źrenic, wzrost napięcia mięśniowego, senność i zwolnienie oddechu.
W celu usunięcia leku z żołądka można wywoływać wymioty. Jeżeli od momentu zastosowania leku nie upłynęło więcej niż godzina, lekarz rozważy wykonanie płukania żołądka.
W razie zastosowania większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Jak każdy lek, LAREMID może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Wiele zdarzeń niepożądanych związanych ze stosowaniem loperamidu jest częstymi objawami zespołów biegunkowych (dyskomfort i ból w jamie brzusznej, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, senność, zawroty głowy, zaparcie, wzdęcia z oddawaniem wiatrów). Często objawy te trudno jest odróżnić od działań niepożądanych stosowanego leku.
Działania niepożądane związane ze stosowaniem loperamidu występowały bardzo rzadko, co oznacza że rzadziej niż u 1 na 10 000 osób.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Bardzo rzadko: wysypka, pokrzywka i świąd.
Pojedyncze przypadki obrzęku naczynioruchowego, wysypki pęcherzowej, w tym zespołu Stevensa i Johnsona, rumienia wielopostaciowego i martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Bardzo rzadko: pojedyncze przypadki reakcji alergicznych, niekiedy ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny i reakcje przypominające anafilaksję.
Zaburzenia żołądka i jelit:
Bardzo rzadko: ból brzucha, niedrożność jelit, wzdęcia brzucha, nudności, zaparcia, wymioty, rozszerzenie okrężnicy, w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy, wzdęcia z oddawaniem wiatrów i niestrawność.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Bardzo rzadko: pojedyncze przypadki zatrzymania moczu.
Zaburzenia układu nerwowego:
Bardzo rzadko: zawroty głowy.
Zaburzenia psychiczne:
Bardzo rzadko: senność.
Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę.
Substancją czynną leku jest loperamidu chlorowodorek.
Jedna tabletka zawiera 2 mg loperamidu chlorowodorku.
Inne składniki leku to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, powidon K-25, kwas stearynowy.