W zamierzeniu twórców miała to zdaje się być sensacyjna komedia. Wyszła bardziej sensacyjna niż komedia, bo komediowe pomysły wyczerpują się na tym, by pozwolić trochę pobłaznować Adamowi Sandlerowi i Damonowi Wyansowi, czyli nowej generacji amerykańskich komików. Najstarszy z klanu Wyansów czyni to jeszcze z jakim takim wdziękiem i umiarem, za to Sandler ogranicza się do powtarzania stałego repertuaru głupich min, które staną się odtąd jego znakiem firmowym ogrywanym w następnych filmach. Oto para drobnych kanciarzy: Archie i Keats przyłącza się do straży przybocznej handlarza narkotyków Coltona. Tyle tylko, że jeden z nich Keats, jest policyjnym agentem. W obławie na ludzi Coltona Keats zostaje przypadkowo postrzelony przez Archiego i cudem uchodzi z życiem. Tymczasem Archie ucieka do Meksyku. Zgadza się zeznawać w procesie przeciw narkotykowemu bossowi pod warunkiem, że do Los Angeles będzie go eskortować Keats. Ludzie Coltona urządzają polowanie na obu. Z tej sytuacji można by wiele wydobyć – stworzyć ciekawe postaci, pokazać etyczne dwuznaczności.

Obraz jest czysty, kolory nasycone, widocznych błędów w kompresji właściwie nie ma, podobnie jak ziarna. Jedynym minusem odwzorowania obrazu są drobne przeskoki w jasności i jaskrawości. Dźwięk też niezły. Przestrzeni brakuje wprawdzie głębi, możliwości dźwięku dookolnego można było chyba wykorzystać lepiej. Tylne głośniki brzmią zbyt sterylnie i wybiórczo. Odzywają się niemal wyłącznie wtedy, gdy przenosi się tam najbardziej wyraziste efekty, typu wylatujący nagle samolot, tłuczona szyba itp. Natomiast ich rola w kreowaniu tła dźwiękowego w mniej spektakularnych scenach jest właściwie marginalna. Niemniej jednak całość ścieżki prezentuje się nieźle, a jest też kilka efektownych momentów.

WYSYŁKA 1-4 PŁYT WYNOSI 8 ZŁ

WYSYŁKA 5-10 PŁYT WYNOSI 10 ZŁ