Kształtowanie bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej przez dyplomację wojskową

Turek Andrzej

Wydawnictwo: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny Siedlce

ISBN:[zasłonięte]978-83710-60-4
Format: 17,0x24,0 cm
Liczba stron: 207
Oprawa: Miękka
Wydanie: 2011 r.

Opis: W wyniku przemian społeczno-politycznych, ekonomicznych i militarnych dokonanych - po 1989 r. - w Polsce i innych krajach Europy Środkowej, zaistniała konieczność dostosowania zasad i sposobów działania dyplomacji państwowej, w tym wojskowej, do nowych warunków. We współczesnych uwarunkowaniach polska dyplomacja wojskowa nie może być biernym wykonawcą i realizatorem wytycznych przełożonych wojskowych, a powinna przekształcać i stawać się aktywnym komponentem całej - szeroko rozumianej - polityki zagranicznej. Jej dawna rola jako instytucji realizującej bilateralną politykę wojskową musi ustąpić miejsca nowoczesnej polityce wojskowej otwartej i wielostronnej, zarówno sojuszniczej jak i skierowanej na zabezpieczenie interesów narodowych w kluczowych dla Polski rejonach. Jak wykazała praktyka nowym zadaniom może sprostać jedynie nowoczesny, wykształcony i zorientowany według współczesnych standardów korpus oficerów skierowany do służby dyplomatycznej i zagranicznej? O ile nie ma trudności w ustaleniu, jakimi cechami charakterologicznymi i jaką wiedzą powinien dysponować oficer dyplomata, o tyle trudniejsza jest odpowiedź na pytanie jak dyplomacja wojskowa ma działać, by realizować podstawowe jej zadanie, czyli kształtowanie bezpieczeństwa RP na forum i w organizacjach międzynarodowych, w regionach potencjalnego zainteresowania, regionach i rejonach kryzysów. Nowym elementem, jaki pojawił się w wojskowych stosunkach międzynarodowych jest aktywny udział naszych sił zbrojnych, a dokładniej mówiąc zwartych jednostek bojowych, w misjach i kontyngentach wojskowych oraz podjęcie przez nasze siły zbrojne zadań dowodzenia i kierowania wielonarodowymi kontyngentami wojskowymi, czego najlepszym przykładem jest objęcie przez naszych oficerów dowodzenia Wielonarodową Dywizją Centrum Południe w Iraku oraz udział i przygotowanie do przejęcia współdowodzenia NATO-wskimi siłami ISAF1 w Afganistanie. Także udział zwartych jednostek w operacjach pokojowych na Bałkanach czy innych rejonach zapalnych. Elementami odróżniającymi na pierwszy rzut oka obecne misje pokojowe od misji prowadzonych w latach 1950. do 1990. to:
liczebność kontyngentów i udział całych pododdziałów i jednostek
wojskowych;
realizacja zadań dowodzenia i kierowania wielonarodowymi siłami
i komórkami sztabów międzynarodowych;
zmiana roli naszych żołnierzy z drugorzędnej zabezpieczającej
i logistycznej, na pierwszoplanową- operacyjną;