|
…o
autorze książki |
Poetka,
pisarka, krytyk i historyk literatury. Urodziła się 15 marca
1945 w Krakowie.
Podstawową
szkołę muzyczną i liceum kończyła w Warszawie. Studiowała
polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas studiów
pracowała w obserwatorium Astronomicznym UW i niechcący weszła
do światowej literatury astronomicznej: kreśliła mapki
statystyczne dla prof. Konrada Rudnickiego i została
uczestniczką odkrycia obłoku międzygalaktycznego "Rudnickiego
i Baranowskiej".
Po studiach pracowała w Instytucie
Wydawniczym "Nasza Księgarnia". Od 1972 jest pracownikiem
Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Obroniła
pracę doktorską p.t. "Surrealna wyobraźnia i poezja". Oprócz
książek opublikowała wiele rozpraw w pracach zbiorowych i
czasopismach, wykonywała liczne prace redakcyjne (wybory,
wstępy, posłowia). Współpracowała i współpracuje z wieloma
pismami literackimi (m.in. "Twórczość",
"Literatura", "Teksty" i "Teksty
drugie, "Literatura na świecie",
"Wiedza i życie", "Kultura Niezależna", "Nowe Książki", "Respublika
Nova". Współpracuje z Polskim Radiem - kiedyś jako autorka
słuchowisk dla dzieci, obecnie jako autorka audycji
literackich, najchętniej o poezji. Za książkę "Prywatna historia poezji"
otrzymała nominację do nagrody "Nike". Jej przetłumaczona na
angielski książka o poezji Wisławy
Szymborskiej była rozdawana w samolocie lecącym do
Szwecji i podczas uroczystości wręczania nagrody
Nobla.
Była członkiem Związku Literatów Polskich,
obecnie jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy
Polskich.
Baranowska jest autorką kilku tomików
wierszy, książek dla dzieci, książek o sztuce surrealistycznej
i o poezji Wisławy Szymborskiej. Inne jej książki trudno
zakwalifikować gatunkowo. Eseistyka? Proza filozoficzna?
Pamiętnik? Pierwszym narzucającym się wspólnym określeniem tej
literatury jest prywatność. Słowo to zresztą znajduje się w
tytułach i podtytułach niektórych książek ("prywatna historia
poezji", "prywatna historia pocztówki"). Niektóre ("Prywatna historia poezji",
"Pamiętnik mistyczny")
mają pamiętnikową formę zapisków opatrzonych dokładnymi
datami. W swoich książkach autorka dzieli się z czytelnikami
własną percepcją i sposobem przeżywania świata. A jej świat -
to świat kultury.
Równie osobisty charakter ma "Prywatna historia poezji".
Spotyka się tutaj autorka głównie z pisarzami i książkami
(także z malarzami i obrazami). Pisarze są różni: ci, którzy
żyli dawno, ci, których sama pamięta, ci, z którymi się dziś
przyjaźni. Czasem jest to spotkanie z jednym zdaniem,
zapiskiem, wydarzeniem, refleksją, które uchyliło autorce
jakiś kawałek nowego okna i pragnie ona, aby czytelnik też
mógł przez nie popatrzeć.
W 2004 otrzymała nagrodę
Ministra Kultury. |
