Gabriela Sąkol uprawą żurawek zajmuje się od 12 lat. Obecnie ma niemal dwieście różnych odmian ogrodowych, kilka gatunków botanicznych, sporo ciekawych siewek,
a także kilkadziesiąt tiarelli, odmianowych i własnych siewek oraz żuraweczki, które są mieszańcami międzygatunkowymi Heuchera i Tiarella.
Kolekcja liczy łącznie około sześciuset egzemplarzy dorosłych i sadzonek, co pozwala na prowadzenie obserwacji i porównanie różnych faz rozwoju roślin.
Żurawki są wprowadzane do ogrodów jako element dynamiczny, zmienny w sezonie. Tak jak inne zimozielone rozpoczynają wegetację z końcem marca. Kwiecień, maj, czerwiec to czas, gdy ich najpełniej wybarwione liście oraz kwiaty mają największą wartość ozdobną. Zachwycają kolorystyką i fakturą liści, delikatnymi luźnymi lub kłosowatymi kwiatostanami na sztywnych pędach, a także subtelnym zapachem. Jesienne ochłodzenie i przymrozki wydobywają z liści tony purpurowe, czekoladowe, dodają srebrnej patyny. W takiej formie rośliny przeżywają zimę.
Ostatnie lata w przeszło stuletniej historii uprawy ogrodowej żurawek, wywodzących się z Ameryki Północnej, to ekspansja nowych odmian.