|
O książce:
Podobały się Wam Absurdy PRL-u Marcina Rychlewskiego? Przeczytajcie Księgę głupoty tego autora! To piorunujący koktajl, sporządzony z groteskowych przejawów otaczającej nas rzeczywistości. W skład wybuchowej śmiechem mieszanki wchodzą dziwaczne, a niekiedy szalone pomysły naukowców i artystów, nonsensowne inicjatywy urzędników, które utrudniają nam życie, przede wszystkim jednak nieodpowiedzialne wyczyny nastolatków i dorosłych.
Książkę powinno się czytać na wyrywki, najlepiej głośno recytując podczas spotkań towarzyskich oraz przerw w pracy. Ku uciesze i przestrodze. Niczego, co się w niej znajduje, nie wolno naśladować. Grozi to bowiem totalną kompromitacją, w skrajnych przypadkach – zagraża zdrowiu, a nawet życiu.
Niniejszą książkę poniekąd napisało „samo życie”. Biorąc pod uwagę fakt, że zamieszczone tu anegdoty i cytaty to autentyki, zastosowałem w znacznej części technikę ready mades. (...) Technika ta posiada jedną podstawową zaletę: pozwala na ograniczenie do minimum odautorskiego komentarza, który w książce takiej jak ta byłby w najlepszym razie nużący, w najgorszym zaś – natrętny.
Niemniej praca nad tym zbiorem nie sprowadzała się li tylko do żonglerki „gotowymi” fragmentami tekstów, które ilustrują ludzką głupotę i absurdy otaczającej rzeczywistości. Wiele historii, często niewiarygodnych, musiałem właściwie napisać od nowa, dlatego że znałem je wyłącznie ze słyszenia lub z artykułów, publikowanych w prasie i Internecie. (...)
Uprzedzam lojalnie, że niektóre fragmenty zamieszczone w tej książce są dość drastyczne (zwłaszcza te, które znajdują się w części „erotycznej” oraz „pijackiej”). Rozważałem nawet możliwość ich usunięcia. Ostatecznie postawiłem nie stosować żadnej autocenzury, skoro Wendy Northcutt w Nagrodach Darwina przytacza jeszcze bardziej szokujące przykłady. Tak czy inaczej, książka adresowana jest raczej do osób dorosłych, będących w dodatku amatorami czarnego humoru.
Marcin Rychlewski – autor licznych prac naukowych na temat literatury i sztuki XX wieku, muzyki rockowej i kultury popularnej. Szerokiej publiczności jest jednak znany przede wszystkim za sprawą bestsellerowych Absurdów PRL-u (2006) i Absurdów PRL-u 2 (2007). Autor książek Walka na słowa. Polemiki literackie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych (2004) i Wielki kawalarz żydowski (2006). Był również redaktorem merytorycznym Małej encyklopedii obciachu (2008) oraz redaktorem prowadzącym sześciu Tomów kultury. Przewodnika po wydarzeniach kulturalnych w Polsce i na świecie (2008).
|
|
Wydawnictwo Vesper
Autor: Michał Januszkiewicz
Stron 240
Format 145x205 mm
ISBN[zasłonięte]978-8331-041-0
Oprawa miękka
Cena detaliczna: 23,90 zł
|
|
 |
|
O książce:
Przesądy stanowią nieodłączny wymiar kultury, z której wyrastamy i pełnią rolę kulturotwórczą. Wiążą się ściśle z utrwalonymi w tradycji zwyczajami i obrzędami, wierzeniami i przekonaniami, także chrześcijańskimi. Są również zacierającym się śladem magii w naszym codziennym życiu. Przesądy w istotny sposób wpłynęły i wpływają na naszą świadomość moralną, dostarczają nam wiedzy o dobru i złu. I wreszcie: są świadectwem ludzkiego doświadczenia.
Przesądy są istotnym komponentem naszych narodowych obyczajów, zwyczajów, rytuałów, wierzeń, świąt. Towarzyszą najważniejszym momentom naszego życia, takim jak zawieranie związków małżeńskich, ciąża, narodziny dziecka, śmierć. W symbolach kultury, które nas zewsząd otaczają, także kryją się przesądy, ustanawiające sens naszego bycia w świecie. Trudno wyobrazić sobie istnienie ludowych baśni, bajek i podań czy przysłów bez odwołań do kryjących się w nich przesądów. Jeżeli ktoś myśli, że przesądy są tym, co można i należy wyeliminować z naszego życia, sam ulega przesądom. Te stanowią bowiem nieodłączny wymiar naszego istnienia. Są rodzajem uprzedniej wiedzy, którą posiadamy (choć nikt dokładnie nie może podać jej źródła) i którą wykorzystujemy w naszym codziennym rozumieniu świata, tekstów, kultury, literatury. Bez przesądów świat byłby dla nas niezrozumiały. Przesądy to my, nasz świat, nasze doświadczenie, nasze uczucia, resztki magii, którą w sobie przechowujemy. Przesądy są pożyteczne w konstruowaniu naszej narracyjnej tożsamości, gdyż wzmacniają poczucie wspólnoty i solidarności oraz doświadczenie Święta. W ten sposób mogą stać się orężem w walce z relatywizmem, indywidualizmem, życiem w separacji, życiem pozbawionym sensu.
Michał Januszkiewicz – dr hab. w Zakładzie Semiotyki Literatury UAM w Poznaniu; zajmuje się hermeneutyką, filozofią literatury i filozofią kultury; jest autorem sześciu książek i współredaktorem dwóch książek zbiorowych. Ostatnio wydał: W-koło hermeneutyki literackiej (Warszawa 2007), Horyzonty nihilizmu (Poznań 2009), Kulturo-znawstwo: dyscyplina bez dyscypliny? (współredakcja z Wojciechem J. Bursztą, Warszawa 2010); w druku znajduje się następna książka autorska: Kim jestem ja, kim jesteś ty? Etyka, tożsamość, rozumienie. Jest członkiem International Institute for Hermeneutics. Prywatnie kibic piłki nożnej i miłośnik Rosji.
|
Książki są nowa!
Zapraszam na moje pozostałe aukcje, gdzie znajdziecie wiele innych ciekawych tytułów. Wszystko w dobrej cenie!
|
|
