Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

KSIĘŻNA ŁOWICKA (Joanna Grudzińska) W. Gąsiorowski

28-12-2014, 18:18
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.
Cena kup teraz: 3 zł     
Użytkownik rybik_cukrowy
numer aukcji: 4912593577
Miejscowość Kraków
Wyświetleń: 1   
Koniec: 28-12-2014 17:49:32

Dodatkowe informacje:
Stan: Używany
Okładka: miękka
Rok wydania (xxxx): 1972
Rodzaj: biografia
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha

Witam na mojej aukcji, dziś mam do zaoferowania książkę:

 


"KSIĘŻNA ŁOWICKA"

powieść historyczna z XIX wieku

 
 
Wacław Gąsiorowski

wydawnictwo: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza
stron: 448.
stan książki: - dobry + dostateczny (książka ma pożółkłe kartki i przybrudzenia).

 



 

 

 

 

 

 

 

"Księżna Łowicka: Powieść historyczna z XIX wieku" – powieść historyczna Wacława Gąsiorowskiego z 1908 roku. Powieść jest beletryzowaną biografią Joanny Grudzińskiej, żony wielkiego księcia Konstantego.

Autor w swojej powieści dość swobodnie potraktował prawdę historyczną. Jednym z głównych wątków jest rzekoma miłość Waleriana Łukasińskiego do Joanny. Tłem utworu jest społeczno-polityczna panorama Królestwa Polskiego (Kongresówki) w latach 1[zasłonięte]818-18; obraz bezwzględnej dyscypliny w wojsku polskim, spiski patriotyczne oraz wzrastający terror carski. W końcowych partiach utworu ukazany jest piękny obraz wybuchu powstania listopadowego.



 

 

 

 

 

 

 

Wacław Gąsiorowski, pseudonim Wiesław Sclavus (ur. 27 czerwca 1869 w Warszawie, zm. 30 października 1939 w Konstancinie) – polski powieściopisarz, dziennikarz, publicysta, a także scenarzysta, działacz polonijny i niepodległościowy. W roku 1900 wydawca i redaktor periodyku "Strumień", w latach 1[zasłonięte]921-19 redaktor czasopism polonijnych w Stanach Zjednoczonych, autor powieści historycznych nawiązujących głównie do Epopei Napoleońskiej i powstania listopadowego i o akcentach publicystycznych, dramatów i licznych reportaży. 

Po skończeniu nauki w gimnazjum, w wieku 15 lat rozpoczął pracę zarobkową, by móc sam się utrzymać po śmierci rodziców. Dalszą wiedzę zdobywał samodzielnie. Pracował jako pomocnik aptekarza. Czasy te opisał w wydanej w 1900 roku powieści zatytułowanej "Pigularz". Wcielony do armii carskiej odbył niespełna 2-letnią służbę wojskową. Napisał wówczas pierwszą sztukę teatralną "Szare życie", nagrodzoną w konkursie "Kuriera Warszawskiego" i wystawioną w teatrze "Rozmaitości" w 1892 roku. Gdy wyszedł z wojska, pracował jako księgowy. Dał się poznać jako organizator konspiracji niepodległościowej w zaborze rosyjskim, m.in. organizował tajne czytelnie w Rawie i Warszawie. Był redaktorem „Przeglądu tygodniowego” i korespondentem „Słowa Polskiego”. W roku 1901, na łamach warszawskiego "Dziennika dla Wszystkich", zaczęła ukazywać się w odcinkach powieść "Huragan". I o ile krytycy przyjęli ją niechętnie, to uznanie czytelników zdobyła sobie natychmiast.

Ścigany przez rosyjską Ochranę za publikację "Ugodowców" (książki o wizycie w Warszawie cara Mikołaja II), zmuszony był emigrować z Królestwa. Przez jakiś czas mieszkał we Lwowie, a potem wyjechał na Zachód. W Paryżu (od 1904) zajął się pisarstwem, był założycielem tygodnika „Polonia” i struktur organizacyjnych "Sokoła".

Studiował zbiory poloniców w Muzeum w Raperswilu, po czym wędrował po Europie szlakami kampanii napoleońskich. Był na Elbie i Korsyce, zwiedzał pola bitew pod Marengo, Somosierrą i Wagram zbierając dokumentację do "Szwoleżerów Gwardii".

Gdy wybuchła I wojna światowa czynnie włączył się w działalność na rzecz odrodzenia państwa polskiego i uczestniczył w organizacji armii polskiej. Przebywając w Ameryce Północnej, (1[zasłonięte]918-19) i (1[zasłonięte]921-19), wykładał literaturę i historię cywilizacji kierując kolegium polskim w Cambridge Springs, a także pracował dla kilku czasopism polonijnych, jak "Kurier Nowojorski", "Górnik" i "Gwiazda Polarna". Po powrocie do kraju (1930) został prezesem Stowarzyszenia Pisarzy i Publicystów Emigracyjnych.

Do Polski na stałe wrócił w roku 1930 i osiadł w willi "Ukrainka" w Konstancinie. Jego powieści historyczne cieszyły się niezmiennym powodzeniem czytelników (zwłaszcza młodych). Za całokształt działalności literackiej, w 1938 roku odznaczony został nagrodą im. Elizy Orzeszkowej.

Od roku 1936 był sołtysem Konstancina. Traktował tę funkcję jako honorową (nie pobierał wynagrodzenia). W 1938 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. Zmarł ze zgryzoty po klęsce wrześniowej i pochowany został na cmentarzu w Skolimowie. Pogrzeb był manifestacją patriotyczną. 



 

 

 

 

 

Przed zalicytowaniem koniecznie zapoznaj się ze stroną "o mnie" !!! 

ODPOWIADAM NA WSZYSTKIE PYTANIA pisz na gg[zasłonięte]23279 lub dzwoń 889 [zasłonięte] 506.