1, WIADOMOŚCI WSTĘPNE
1.1. Wprowadzenie
Od niepamiętnych czasów sprzęty i przedmioty użytkowe z drewna, a w czasach nowożytnych meble, odgrywają w życiu człowieka bardzo dużą rolę. Służą mu one bowiem zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych i kulturalnych.
W związku z polepszeniem warunków życia i podnoszeniem poziomu kulturalnego ludzie przywiązują coraz większe znaczenie do wyposażenia mieszkań oraz pomieszczeń użyteczności publicznej, a co za tym idzie stawiają pod tym względem coraz większe wymagania.
Aby sprostać tym wymaganiom przy projektowaniu i wytwarzaniu mebli należy uwzględnić podstawowe ich cechy użytkowe, tj.: formę plastyczną, funkcjonalność, poprawność konstrukcji, wytrzymałość mechaniczną i trwałość, estetykę oraz jakość wykonania.
W treści niniejszego podręcznika przeznaczonego dla uczestników szkolenia kursowego w zakresie stolarstwa meblowego, organizowanego przez Zakłady Doskonalenia Zawodowego, wymienione cechy użytkowe mebli zostały bezpośrednio lub pośrednio omówione. Zakres, w jakim wspomniane cechy zostały uwzględnione, wynika z przeznaczenia podręcznika.
Kształty czyli formy plastyczne sprzętów użytkowych, i mebli, ich konstrukcje i sposoby wytwarzania uległy i ulegają nadal licznym zmianom oraz ciągłemu rozwojowi. W celu zilustrowania tych zmian, a więc nakreślenia historycznego tła rozwoju form i konstrukcji mebli współczesnych, wskazane jest przedstawienie - z konieczności bardzo ogólne — zarysu rozwoju meblarstwa w minionych okresach historycznych.
1.2. Zarys rozwoju meblarstwa
Rozwój meblarstwa w minionych okresach historycznych był nieodłącznie związany z rozwojem architektury oraz zmianami upodobań w wyposażeniu wnętrz mieszkalnych. W zależności od epoki historycznej sprzęty i meble drewniane wyróżniały się odmiennymi formami plastycznymi, konstrukcją i sposobem wykonania.
Do mebli antycznych zalicza się meble starożytnego Egiptu, Grecji
