Niccolò di Bernardo dei Machiavelli

– prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata florencki,

jedna z postaci włoskiego odrodzenia.

Napisał traktat o sprawowaniu władzy pt.

"Książę"

który sprawił, że od jego nazwiska powstał termin makiawelizm.

Opisywał funkcjonowanie zarówno republik, jak i królestw.

W 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

Prawdziwy Machiavelli różni się od Machiavellego obecnego w zbiorowej świadomości, autora przede wszystkim Księcia (1513). Z tym dziełem nierozłącznie i jednoznacznie kojarzy się Machiavelli. Choć przez to ocena jego postaci jest raczej negatywna, to na przykład Stendhal powiedział o Machiavellim, że "pozwolił nam poznać człowieka".

Jako autor "Księcia "i słynnej maksymy,

że cel uświęca środki,

Machiavelli jest czasami zaliczany do tradycji amoralistycznej (por. Protagoras, Kallikles, Stirner, Nietzsche). Z drugiej strony wielu badaczy podkreśla, że dosłowna interpretacja tej maksymy wskazuje na brak głębszego zrozumienia traktatu. Podkreślają oni, że w wielu miejscach Machiavelli wyraźnie stwierdza, że stosowanie tej zasady jest ograniczone: "okrucieństwo i terror należy stosować, ale rozsądnie i tylko w miarę potrzeby".

Machiavelli jest bardzo sceptyczny jeżeli chodzi o naturę człowieka. Jego zdaniem ludźmi kierują niskie pobudki i egoizm. Nawet jeśli ktoś chciałby postępować moralnie, będzie mu bardzo trudno obronić się przed powszechną niegodziwością. "Racja nic nie znaczy, gdy nie jest poparta siłą", pisał, a gdzie indziej: "w polityce bezbronni prorocy nie zwyciężają".

(Z Wikipedii)