Msza okrucieństwa układa się w opowieść o zapomnianej sakralności praktyk libertynów i o rozkoszy, której warunkiem jest cierpienie. Praktyk, które niepokojąco przypominają ćwiczenia cielesne i duchowe średniowiecznych ascetów…

Biedna epoko ostrożnego i sterylnego seksu, zawłaszczonego przez media i mafie! Czymże jest twoja oferta, obwarowana setką higieniczno-poprawnościowych przestróg i zaleceń, wobec prymitywnego nieokrzesania żądz?

...ze wstępu

U Sade’a okrucieństwo nie tylko uzupełnia rozpustę, ale jest wręcz warunkiem libertyńskiej rozkoszy. Bez dozy okrucieństwa przyjemność byłaby mdła. Nie dawałaby satysfakcji Sadycznym lubieżnikom, ludziomwyrafinowanym, ceniącym sobie nie tyle samo użycie1, ile ekstatyczne uniesienie, egzaltowany poryw, będący dla nich funkcją lubieżności i poszukiwany w ogromnym napięciu, z gorliwością godną mistyków i z iście frenetycznym zapałem.