Ketmia syryjska - zwana też ślazowcem - nie pochodzi z Syrii, lecz z Chin i Indii. W warunkach naturalnych roślina ta jest dużym krzewem lub niewysokim drzewem, osiągającym 4-6 m wysokości (w Polsce dorasta do 2-3 m). Żywozielone, w większości trójklapowe liście o ząbkowanych brzegach rozwijają się późną wiosną. Do tego momentu roślina wygląda jak przemarznięta. Ketmię syryjską sadzi się przede wszystkim dla jej pięknych, dużych (6-10 cm średnicy) kwiatów. Hodowcy otrzymali bardzo wiele odmian ketmii syryjskiej o kwiatach w różnych kolorach; największe wrażenie robią te o błękitnofioletowych płatkach korony. Dużą popularnością cieszą się również odmiany białe, karminowe oraz dwubarwne z ciemnym oczkiem u nasady płatków. Bywają też ketmie o kwiatach półpełnych lub pełnych. W naszym klimacie okres kwitnienia ketmii syryjskiej rozpoczyna się w połowie lipca i trwa do września, kiedy większość krzewów już zdobią owoce. Kwiaty, wyrastające pojedynczo w kątach liści, pojawiają się wyłącznie na jednorocznych pędach. Z zapylonych kwiatów powstają owoce zwane torebkami. Dojrzałe torebki łatwo się otwierają i wówczas wysypują się z nich liczne nasiona. Ketmia najlepiej wygląda posadzona w grupie na tle dobrze utrzymanego trawnika, w towarzystwie kwitnących w tym samym czasie budlei, hortensji i wrzosów. Niezwykle dekoracyjny jest żywopłot z kilku odmian o różnokolorowych kwiatach. Wysiew nasion całoroczny (wschody już po ok. 10 -14 dniach)