Krzem zajmuje drugie po tlenie miejsce pod względem objętości zasobów w skorupie ziemskiej i stanowi trzecią część jej masy. Co szósty atom powłoki ziemi to atom krzemu. Krzem ma szczególne znaczenie dla życia i zdrowia ludzi. W naszym organizmie znajduje się w tarczycy, nadnerczach i przysadce. Największą jego koncentrację zaobserwowano we włosach i paznokciach. Krzem wchodzi też w skład kolagenu - podstawowego białka tkanki łącznej. Jego główna rola to udział w reakcji chemicznej spajającej oddzielne włókna kolagenu i elastyny, co zapewnia tkance łącznej wytrzymałość i sprężystość. Jest niezbędny do budowy i prawidłowego funkcjonowania skóry, naczyń krwionośnych i kości. Niedobór krzemu powoduje opóźnienie wzrostu u dzieci, pogorszenie stanu skóry, włosów i paznokci, odkładanie się płytek miażdżycowych w naczyniach krwionośnych (zwłaszcza w aorcie), choroby kości, więzadeł i inne uszkodzenia tkanki łącznej. Niski poziom krzemu utrudnia też zrastanie się złamanych kości. Krzem hamuje wchłanianie się aluminium w mózgu, więc jego niedobór przy jednoczesnym częstym kontakcie z aluminium może być jednym z czynników warunkujących rozwój choroby Alzheimera. Naukowe badania roli krzemu dla zdrowia ludzi opisano w monografiach: W. Kriwenki i innych "Litoterapia" 1994, E. Michejewej "Lecznicze właściwości krzemu" 2002, w dziełach M. Woronkowa i I. Kuzniecowa 1984, A. Paniczewa, L. Zardaszwili, N. Semionowej i innych. Wykazano, że krzem bierze udział w obiegu fluoru, magnezu, glinu i innych związków mineralnych, ale szczególnie mocno oddziałuje ze strontem i wapniem.

Jeden z mechanizmów oddziaływania krzemu polega na tym, że dzięki swym chemicznym właściwościom tworzy elektrycznie naładowane układy koloidalne, które mają zdolność odsorbowania wirusów i mikroorganizmów chorobotwórczych groźnych dla człowieka. Z warzywami, owocami, mlekiem, mięsem i innymi produktami człowiek powinien codziennie otrzymywać 10-20mg krzemu. Ta dawka jest konieczna do normalnej aktywności życiowej, wzrostu i rozwoju organizmu. Tymczasem obecnie, spożywając wysoko przetworzoną żywność, w ciągu doby otrzymujemy z wodą i jedzeniem średnio 3,5mg krzemu, a tracimy około 9mg!

Niedobór krzemu prowadzi do: osteomalacji (rozmiękania kości); chorób oczu, zębów, paznokci, skóry i włosów; przyspieszonego zużywania się chrząstek stawowych; zapaleń skóry; kamieni w wątrobie i nerkach; problemów naczyniowych; dysbakteriozy; Objawy niedoboru krzemu: zaburzenia stanu tkanki łącznej - choroby kości, więzadeł, rozwój osteoporozy, paradontozy, artrozy; odkładanie się płytek miażdżycowych w naczyniach krwionośnych; podwyższony poziom cholesterolu; skóra sucha, nadwrażliwa; łamliwość i spowolniony wzrost paznokci; obniżenie odporności organizmu na infekcje, choroby płuc i górnych dróg oddechowych.

Przyczyny niedoboru krzemu: niedostateczne spożycie błonnika i wody mineralnej; nadmiar aluminium (np. na skutek przygotowywania jedzenia w aluminiowych naczyniach); okres intensywnego wzrostu u dzieci; przeciążenia fizyczne Niedobór krzemu związany jest zwykle z ogólnym niedoborem minerałów. Nadmierne spożycie antagonistów krzemu - magnezu, potasu, chromu, witamin B2, B5 i B6, tłuszczy nasyconych i kwasów tłuszczowych trans - wpływa hamująco na wchłanianie się krzemu (z kolei większe spożywanie kwasu tłuszczowego omega-6 wpływa na zwiększenie zawartości krzemu w organizmie).

Naturalne źródła krzemu to warzywa i bogate w ten pierwiastek wody mineralne. Dobrym sposobem na uzupełnianie krzemu jest też picie wody krzemowej przygotowanej przez namaczanie okruchów czarnego krzemienia. Krzemień aktywuje wodę, oczyszcza ją i nasyca homeopatycznymi dawkami krzemu. Alternatywą dla namaczania może być zainstalowanie filtra wody z wkładem z czarnego krzemienia.

Woda krzemowa to nastaw na ciemnobrązowym krzemieniu, do stosowania wewnętrznego i zewnętrznego. Sposób jej przygotowania jest dość prosty. Wystarczy 1-3 g krzemienia na litr wody ze studni, kranu lub filtrowanej. Wodę wlać do szklanego lub emaliowanego naczynia. Dla ochrony od kurzu naczynie przykryć czystym kawałkiem gazy. Wodę trzymać w temperaturze pokojowej, w miejscu osłoniętym od bezpośrednich promieni słonecznych. Woda będzie gotowa po 2-3 dniach. Postępując tak samo i stawiając wodę w jasnym miejscu na 5-7 dni w temperaturze nie niższej niż 5oC uzyskamy wodę zdatną nie tylko do picia, ale też do celów profilaktyczno-leczniczych. Gotową wodę ostrożnie zlać do innego naczynia, tak by jak najmniej poruszyć warstwę wody na dnie, której nie zlewamy do naczynia lecz wylewamy. Wodę krzemową warto wykorzystywać do przyrządzania herbaty, zup i innych potraw. Można ją pić bez ograniczeń (norma to 1,5-2 litry dziennie). Jeśli nie ma takich możliwości, to pić przynajmniej 3-5 razy dziennie po pół szklanki, zawsze małymi łykami i najlepiej chłodną. Nie zaleca się gotowania krzemienia w wodzie, ponieważ wtedy woda nadmiernie nasyca się substancjami aktywnymi biologicznie i staje się nadzwyczaj bioaktywna. Ale wtedy nadaje się do stosowania zewnętrznego. Po jedno- lub dwukrotnym użyciu krzemień należy przepłukać letnią wodą i 2 godziny przewietrzyć na świeżym powietrzu. Gdyby na powierzchni kamyków pojawił się osad lub nalot, trzeba je zanurzyć na 2 godziny w 2% roztworze octu lub lekko osolonej wodzie, następnie opłukać 2-3 razy zwykłą wodą. Po tym krzemień znów jest gotowy do użycia