Płyta i kaseta „Zanim” powstała w sierpniu/wrześniu 2003 r. w NS Studiu w Nowym Sączu. Tak jak pierwsze wydawnictwo Kurantów firmuje je wytwórnia Nikt Nic Nie Wie. Zespół przystąpił do sesji nagraniowej po kilkuletniej przerwie przerywanej sporadycznymi koncertami. Większość z 11 piosenek to zupełnie nowe kompozycje. Wyjątkiem jest wspomniana „Buria”, pochodząca z pierwszego, najbardziej punkowego okresu. To jedyna piosenka ze słowami po rosyjsku. Powstała do wiersza Aleksandra Puszkina o tym samym tytule. Muzycznie nawiązuje do klasycznego walca rosyjskiego „Na wzgórzach Mandżurii”. Pozostałe nagrania są tradycyjnie mieszanką przesterowanych gitar, melodii i obyczajowych tekstów Irka (z wyjątkiem piosenki „Rozdwojenie”, do której słowa napisała Agnieszka). Dominują szybkie kawałki nawiązujące do anglo-amerykańskiej nowej fali z przełomu lat 70. i 80. ubiegłego wieku, które dopełnia parę nastrojowych numerów ze spokojnym śpiewem Agnieszki.

Początki grupy Kremlowskie Kuranty sięgają 1986 roku. Wtedy to w Jaśle (woj. podkarpackie) kończyła żywot punkowa kapela SDC.
Zespół założony przez Irka Dańko zagrał zaledwie kilka koncertów. Był przede wszystkim towarzyskim projektem kolegów z podwórka i szkoły, zafascynowanych klasycznym punkiem spod znaku The Clash, The Damned, Chalsea czy Ramones.
Irek - już jako świeżo upieczony student historii i miłośnik rosyjskiej kultury – postanowił zmienić nazwę kapeli, zapożyczając nową z socrealistycznego dramatu Mikołaja Pogodina i słynnego zegara na Kremlu. Obok etykiety ewoluowała również muzyka – od punkowych protest-songów po nowofalowe, przekorno-obyczajowe piosenki. Kuranty nie ścigały się z innymi kapelami, kto zagra szybciej i ostrzej. O brzmieniu decydowały lekko przesterowane gitary i melodyjne, męsko-żeńskie wokale.
Wspólne występy zainaugurowali w krakowskim klubie "Pod Przewiązką" grając obok Kultu i Ustawy o Młodzieży. Później koncertowali głównie w południowej Polsce. Powstały wtedy takie piosenki jak "Ich bunt, ich ból", "Dancing" i "Buria" (poprzedni tytuł "Dzwony"), które do dziś można usłyszeć na koncertach.
Zespół rozpadł się na przełomie 1988/1989 r. Wznowił próby dwa lata później.
W nowym składzie grupa debiutowała na krośnieńskim koncercie "Rock przeciw faszyzmowi". Następnie zagrała m.in. dwukrotnie na festiwalu w Jarocinie (1992/1993 r.) i katowickich "Odjazdach" (1994 r.).
Pierwsze cztery kawałki, w tym piosenkę "Femme fatale" Velvet Underground, Kuranty zarejestrowały w 1992 r. w krakowskim studiu "Gama". Następny rok zaowocował koncertem w Rabce, zakończonym atakiem skinów z Podhala. Nieoczekiwanym efektem przerwanego występu było poznanie Uszatego z niezależnej firmy fonograficznej Nikt Nic Nie Wie - pierwszego wydawcy Kurantów.
Kaseta "Kremlowskie Kuranty" zawierała 12 piosenek. Zdobyła bardzo dobre recenzje i sporą popularność w ramach niezależnej sceny. Rzadko spotykane na niezależnej scenie skrzypce sprawiły, że niektórzy zaczęli określać muzykę Kurantów jako folk-punk, inni zaś jako punkową poezję śpiewaną. Ostatnie miano zawdzięczała również obyczajowo-społecznym tekstom Irka, stroniącym od banału i natrętnej agitacji.
W nowym składzie zespół zagrał m.in. na festiwalu w Węgorzewie oraz podczas rejestracji drugiego, studyjnego materiału w studiu SPAart. Nagrania ukazały się w 1998 r na kasecie "Ludzie to kupią" i płycie "Ludzie to lubią", zawierającej wybór z dotychczasowych piosenek grupy. Obydwa wydawnictwa firmowała niezależna wytwórnia Shing Records.
Druga płyta "Zanim" powstała w sierpniu/wrześniu 2003 r. w NS Studiu w Nowym Sączu. Wydawcą była ponownie wytwórnia Nikt Nic Nie Wie. Zespół przystąpił do sesji nagraniowej po kilkuletniej przerwie przerywanej sporadycznymi koncertami.
Mimo wydania płyty, kolejnych kilka lat upłynęło ponownie w letargu. Zespół wystąpił jedynie na kilku koncertach na Śląsku (Winter Reggae) i w Małopolsce.
Przebudzenie nastąpiło na początku 2007 r.