Kreczmar Jerzy (1[zasłonięte]902-19), brat Jana Kreczmara, polski reżyser, dyrektor teatru, kierownik literacki. Ukończył filozofię (doktorat) i Wydział Reżyserski Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST). Jako reżyser debiutował w 1946. Współpracował z teatrami Łodzi, Katowic, Krakowa i Warszawy. 1[zasłonięte]949-19 i 1[zasłonięte]968-19 kier. lit. i reż. T. Współczesnego, 1[zasłonięte]966-19 dyr. T. Polskiego w Warszawie. Interesował go repertuar współczesny, ale często sięgał do klasyki. 1[zasłonięte]946-19 był wykładowcą, od 1949 prof. warszawskiej PWST. Autor licznych słuchowisk radiowych.
Reżyserował m.in. spektakle: Czekając na Godota S. Becketta (1957), Irydion (1958, 1966) i Nie-Boska komedia (1964) Z. Krasińskiego, Samuel Zborowski J. Słowackiego (1963), Dożywocie (1963) Wielki człowiek do małych interesów (1968) A. Fredry, Kto się boi Wirginii Woolf E. Albee'go (1965); prapremiery polskich sztuk: Zegary T. Łubieńskiego (1970) i Na czworakach T. Różewicza (1972) - Stary Teatr w Krakowie; Emigranci S. Mrożka (1975).
Opublikował: Polemiki teatralne (1956), Cały świat gra komedię (1982), Stare, nieprzestarzałe (1989). |