KRAKÓW ZHP KOMENDANCI KRAKOWSKIEJ ZHP GAWEŁ 1989

08-07-2012, 22:55
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Aktualna cena: 49.99 zł

Użytkownik inkastelacja

numer aukcji: 2442797960

Miejscowość Kraków

Koniec: 03-07-2012 19:46:47

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO SPISU TREŚCI

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO OPISU KSIĄŻKI

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY ZNAJDUJĄCE SIĘ W TEJ SAMEJ KATEGORII

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ SPRZEDAWANEGO PRZEDMIOTU, WYSTARCZY KLIKNĄĆ NA JEDNĄ Z NICH A ZOSTANIESZ PRZENIESIONY DO ODPOWIEDNIEGO ZDJĘCIA W WIĘKSZYM FORMACIE ZNAJDUJĄCEGO SIĘ NA DOLE STRONY (CZASAMI TRZEBA CHWILĘ POCZEKAĆ NA DOGRANIE ZDJĘCIA).

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI - PEŁNILI SŁUŻBĘ : KOMENDANCI KRAKOWSKIEJ CHORĄGWI ZHP
AUTOR - TADEUSZ GAWEŁ
WYDAWNICTWO - HARCERSKA OFICYNA WYDAWNICZA, KRAKÓW 1989
WYDANIE - 1
NAKŁAD - 1000 EGZ.
STAN KSIĄŻKI - DOBRY JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).
RODZAJ OPRAWY - ORYGINALNA, MIĘKKA
ILOŚĆ STRON - 136
WYMIARY - 20,5 x 14,5 x 0,9 CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - 0,157 KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)
ILUSTRACJE, MAPY ITP. - ZAWIERA
KOSZT WYSYŁKI 8 ZŁ - Koszt uniwersalny, niezależny od ilośći i wagi, dotyczy wysyłki priorytetowej na terenie Polski. Zgadzam się na wysyłkę za granicę (koszt ustalany na podstawie cennika poczty polskiej).

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS (Przypominam o kombinacji klawiszy Ctrl+F – przytrzymaj Ctrl i jednocześnie naciśnij klawisz F, w okienku które się pojawi wpisz dowolne szukane przez ciebie słowo, być może znajduje się ono w opisie mojej aukcji)

TADEUSZ GAWEŁ
Komendanci Krakowskiej -Chorągwi ZHP.
Projekt okładki: Adam Hanuszkiewicz Redakcja: Magdalena Godyn Grafika: Adam Hanuszkiewicz Korekta: Magdalena Godyń
HARCERSKA OFICYNA WYDAWNICZA Kraków 1989

SPIS TREŚCI

I . Komendanci Harcerstwa w Krakowie .......... 3
1.Władysław Smolarski...................... 9
2. Zygmunt Wyrobek ................,.......,. 13
3.Jerzy Grodyński .......................... 18
4.Bronisław Stanisław Piątkiewicz .......... 22
5. Tadeusz Biemakiewicz.................... 28
6.Stefan Kuta-Ks1iński ...................... ~l
7.Michał Affanasowic^ ....................... 39
8.Józef Bieiec.............................. 42
9.Zdzisław Stieber ..................,....... 45
10.Marian Luzar ..... ......................... 50
11.Władysław Szczygieł....................... 54
12.Władysław Muż............................. 60
13. Stanisław Mi tka........................... 61
14. jsn Bugajski ..,...,.,.........,........... 71
II.Komendanci Chorągwi Krakowskiej Szarych Szeregów.......................................... 78
1.Stanisław RączkowsKi ....................... 84
2.Seweryn jaziela............................ 39
3. Stanisław Okoń .................,........... 94
4.Eugeniusz Fik.............................. 98
5.Edwara Heii ................................ 104
6.Wincenty Mucha............................. 109
III.Komendanci KrakowsKiej Komendy Chorągwi
1945 - 1959 ___, ,........................... 115
i.Rudolf Korzemowski ........................ 121
2.Mieczysław PolitowsKi...................... 127
3.Marian WierzDiański ........................ 131

WSTĘP

Od wielu lat powstaje konieczność popularyzacji postaci wybitnych instruktorów ZHP, zarówno ze szczebla centralnego jak i z poszczególnych komend chorągwi.
Zdając sobie sprawę, że chorągiew krakowska miała to szczęście, że na jej czele stali komendanci należący do czołowych postaci w dziejach Związku, wielce zasłużeni dla jej rozwoju, będący elitą zarówno instruktorską jak i intelektualną Narodu, tym bardziej należy ukazać i przybliżyć dzisiejszemu pokoleniu młodej generacji Związku Harcerstwa Polskiego.
.Harcerstwo tworzyli ludzie. Warto poznać i wiedzieć - jacy oni byli, jakie w ich życiu miały miejsce prace, walki, upadki i zwycięstwa.
Początki harcerstwa w Krakowie sięgają roku 1910. Powstał pierwszy zastęp o nazwie "Kruki". Zorganizowali go uczniowie Gimnazjum Nowodworskiego, które w tym czasie nosiło nazwę św. Anny. Zastęp pracował na wzór skautów angielskich. Pierwszym z-as-tępowym był Władysław Smolarski.
W roku 1911 ukazał się "Kalendarz" Towarzystwa Szkoły Ludowej, w którym Marian Stępkowski zamieścił w 8-mio stronicowym artykule wiadomości o skautach angielskich. Tytuł artykułu "Jak swoją młodzież wychowują Anglicy - Pułki wywiadowcze - Boy Scouts -w Anglii". W tymże roku w Krakowie powstały drużyny im. Henryka Dąbrowskiego i Romualda Traugutta. W rok później w Krakowie działało już 9 drużyn, a pracą ośrodka krakowskiego kierował Zygmunt Wyrobek. On też był inicjatorem zorganizowania warsztatów produkcyjnych umożliwiających skautom pracę i zarobek.
Jak bardzo ożywiła się działalność skautowa w Krakowie niech świadczy fakt druku w 1913 r. miesięcznika "Harcerz" /pisma dla oficerów skautowych,
czyli instruktorów/. Opublikowano tylko 9 numerów, potem niestety pismo przestało się ukazywać. Natomiast w październiku 1913 roku odbył się pierwszy publiczny popis drużyn skautowych /600 skautów, podczas ćwiczeń polowych Sokoła/.
Ten dynamiczny rozwój harcerstwa w Krakowie miał mieć miejsce dzięki opiece jaką. nad ruchem roztoczyli tacy ludzie jak Zygmunt Wyrobek, wychowawca w sławnym jjż ogrodzie dr Henryka Jordana, sam lekarz, również propagator idei wychowania fizycznego w szkołach i zajęć na świeżym powietrzu i w terenie. Sekundował mu nieco młodszy dr nauk matematycznych i fizycznych profesor gimnazjalny Bronisław Piątkiewicz. Tutaj, właśnie w Krakowie ukazała się książka W. Lu-tosławskiego pt. "Jak prowadzić pracę skautową".
Po Zygmuncie Wyrobku kierownictwo nad krakowskimi skautami objął prof. Bronisław Piątkiewicz. To on na wieść przystąpienia ZHP do akcji obrony Państwa stanął na czele póifaatalionu krakowskiego i wyruszył z Krakowa na zachód, aby strzec granicy na Prze mszy. Inni instruktorzy i harcerze z Krakowa pod wodzą druha K a walca weszli w szeregi 201 p.p. odbyli marsz na wschód by przez Lwów dotrzeć do Wilna. Zasilili owe szeregi ochotników półbatalionu krakowskiego i 201 p.p. niemal wszyscy, starsi harcerze i instruktorzy z terenu krakowskiego. Harcerstwo przygotowało ich do walki, gdy Polska znalazła się w niebezpieczeństwie.
27 stycznia 1921 r. został wprowadzony regulamin wewnętrzny ZHP. Na jego podstawie utworzyło się Komend. Chorągwi. Jedna z nich to Krakowska Komenda Harcerzy. Na jej czele stanął Tadeusz Biernakiewicz.
W załączonej tabeli gwoli kronikarskiej ścisłości zaznaczano: kreską Władysława Smolarskiego jako pierwszego funkcyjnego, I - TU Komendanci Miejscowi Skautingu Krakowskiego: Z. Wyrobek, Jerzy Grodyński, Bronisław Piątkiewicz. Od 1 - 10 Komendanci Chorągwi Męskiej ZHP w Krakowie.
Przyjrzyjmy się bliżej kim byli Komenaanci nar-cerstwa w Krakowie. Z wyjątkiem czterech pierwszvcn - pozostali przeszli służbę w organizacji od harcerza przez zastępowego, przybocznego /dawniej plutonowy do drużynowego, a często hufćowego. Wszyscy mieJi za sobą okres prowadzenia drużyny harcerskiej. Brali udział w wycieczkach, manewrach, zlotach, konferencjach. Organizowali sami kursy szkoleniowe. Prowadzili obozy.
Wszyscy posiadali w mniejszym lub większym stopniu jedną pasję - po prostu kochali harcerstwo. Połknęli ten bakcyl, który i my współcześnie żyjący też znamy doskonale. Połknęli więcej niż bakcyl - oni dążyli do tego aby i inni pięknie przeżyli dni w harcerstwie. Dobitnym tego przykładem i dowodem są treści ich artykułów, książek. A pisali i to dużo.
Sylwetki i słowa o nich skreślone mogą i powinny . stać się kanwą gawęd przy ogniskach obozowych. To przykłady do wykorzystania na kursach kadry w hufcach i chorągwi. Chciałbym aby postacie z dziejów chorągwi krakowskiej z tej broszury natchnęły te drużyny, szczepy i hufce, które jeszcze nie mają Bohatera, dc zastanowienia się, czy nie warto którejś postaci poświęcić więcej czasu i po kampanii Bohater - przyjąć ja zs patrona swojej jednostki? Jest to chyba oczywiste, wet konieczne.
Jest to znakomita okazja dc przybliżenia dzisiejszemu pckoleniu młodzieży harcerskiej nistorii cnorąg-wi. Niech tylko szukają. Odnajdą w historii smak harcerskiej przygody. Wytworzy się więź z dawnymi la wykorzystane będą korzenie - tradycja, bardzo mocna i silna podstawa naszego ruchu, który trwa już ponad 75 lat. I jeszcze jedne. Zgłębiając życie poszczególnych komendantów chorągwi krakowskiej odczytać na, jak ci, których los rzucił na emigrację. oderwani od ziemi rodzimej i obcowania ze ?w mi. się to przyczyną ich odmiennej crogi życiowe: od -którzy mogli po U wojnie światowej azis-ac w
Jest znamienne, że na trzynastu komendantów -
siedmiu pracowało w szkolnictwie średnim i wyższym. Jeden był wojskowym, jeden - ekonomistą, jeden -kapłanem, jeden - pracował w instytucie jako chemik, a jeden był prawnikiem. Dwóch komendantów znalazło się na emigracji. Aż siedmiu związanych" było z tajnym nauczaniem. Jeden zginął w czasie kampanii wrześniowej /Luzar/, jeden w Starobielsku /J.Bieleć/, jeden i w powstaniu warszawskim /Stefan Kuta-Kalińskj/. Ośmiu zmarło w Polsce Ludowej.Po roku 1945 pozostali włączyli się energicznie do odbudowy kraju ze zniszczeń wojennych.
Prawie wszyscy komendanci byli po studiach wyższych. Wieki poszło dalej w rozwoju naukowym o-siągając stopnie doktorskie, a nawet tytuły docentów i profesorów wyższych uczelni. Charakterystyczne jest, że nigdy nie zapominali o pracy w młodych latach w ruchu harcerskim, ale wręcz odwrotnie: cechy harcerskiego wychowania zawsze promieniowały na ich otoczenie. Byli zawsze wierni Prawu i Przyrzeczeniu. I w tym kryje się siła harcerskiego wychowania. Sami byli wychowawcami szeregów harcerskich i w tych szeregach mimo woli sami podlegali procesowi samowychowania. Jakżeż wymowny jest rys ^charakteru profesora Zdzisława StLebera, który umiał przyznać rację nawet młodszemu i to dużo niżej postawionemu podwładnemu. Tak postępowali wychowankowie harcerstwa. To dowodzi, jak wielka jest siła systemu harcerskiego. Wszyscy byli indywidualnościami nieprzeciętnymi i przypomnienie ich dzisiejszemu pokoleniu harcerskiemu ma wielorako pozytywne znaczenie.
Autor szczególnie serdecznie pragnie podziękować za udzielone informacje, udostępnione materiały i ciepłe słowa otuchy przy dalszej pracy nad tematem: Druhnie Hm. Jadwidze Biernakiewicz /z domu Wojcie-chowska/, Druhom: Hm . Kazimierzowi Bugajskiemu, Phm. Bolesławowi Leonhardowi, Phm. Władysław owi Mit-ko, H M. P L. Bogusła wowi Molendzie oraz Phm. M aciejo-wi Kurzyńcowi. Zbliżając się do końca wstępnych rozważań należy stwierdzić: Nie byłoby tej pracy, gdyby
nie pozycje pionierskie, stworzone przez Druhów:
- harcmistrza Wacława Błażejewskisgo, chyba najstarszego wiekiem autora szeregu opracowań historycznych, /zmarł w 1987 r./. Jako pierwszy opracował przed półwiekiem książkę pt. . Historia Harcerstwa Polskiego,11 W-wa 1935 obecnie uzupełniona i przeredagowana. Jest autorem "Bibliografii Harcerskiej". Jemu zawdzięczam "wzór biogramów"- niestety "postacie z dziejów"wydane zostały w bardzo małym nakładzie /dlaczego nie więcej?/. W tej to pracy autor ukazał 35 biogramów w tym i naszych krakowskich komendantów Mariana Luzara, Jerzego Grodyńskifi-go i Zygmunta Wyrobka. A cóż mówić o życiorysach w Polskim Słowniku Biograficznym.
- harcmistrza Bolesława Leonharda "Kalendarium z dziejów harcerstwa krakowskiego 1910 - 1950", w której autor zamieścił wiele ważnych faktów związanych z działalnością instruktorów harcerskich. Wyłuskał dane z rozkazów, zebrał informacje od jeszcze wówczas żyjących osób jak np. Władysława Smolar-skiego. Uzyskał, od rodzin zdjęcia /fotografie/. Również Druh B. Leonhard zebrał nazwiska pierwszych komendantów i oto mamy w druku utrwalone ich najważniejsze dane /patrz "biuletyn Komisji. Historii Ruchu Młodzieżowego przy Zarządzie Krakowskim ZSMP, Kraków 1981 r. s. 39-41/. W spisie komendantów B. Leonhard pominął Jerzego Grodyńskiego.
I na zakończenie: warunki lat 60-tych spowodowały brak zainteresowania przeszłością instruktorów. Spowodowało to powstanie ogromnych luk i strat. Wiele cennych materiałów przepadło, świadkowie, a wśród nich i komendanci - poumierali. Wystarczy tylko zaznaczyć, że spośród /Cz.I./ 13, aż 5 zmarło dopiero po 1960 roku. Zmarli w Polsce. Mogli, ale,już nie u-dzielą żadnej informacji. Dwóch zmarło na emigracji w Londynie /druhowie T. Biernakiewicz i St. Mitko/. Możliwe, że w tamtym środowisku są c Nich bogatsze wspomnienia, niż tu w kraju. Tragiczne, nagłe, w pełni sił odejście w 1960 roku jednego z najwybit-
areycl instruktorów ZHP Władysława Szczygła prze-KTPsiirc opracowanie życiorysów Dego przecież kolegów,
Autor oodajac przv Każdej sylwetce najważniejsze
źródła używanych informacji, zwraca się z gorącą proś-
b3 [j0 Wszystfdch, którzy cokolwiek wiedzę o Druhacn
: zwłaszcza Stefanie Kuta-Kaiiriskim, 3ózefie Bielcu,
Tadeuszi Biemakiewiczu/, aby zechcieli przelać wiado-
iŚci w formie iistu luD kontaktu telefonicznego na
...

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.